Εθνικές επέτειοι, παρελάσεις & σχολικές γιορτές.

 Εθνικές επέτειοι, παρελάσεις &         σχολικές γιορτές.

Της Χαριτίνης Μαλισσόβα

Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες στα σχολεία γιορτάζουμε την Εθνική επέτειο της 28^ηςΟκτωβρίου του 1940,το « Όχι» των Ελλήνων  και την κήρυξη του Ελληνοϊταλικού πολέμου. Εκτός από την ημέρα αυτή έχουν καθιερωθεί ως σχολικές  γιορτές η 17^η Νοεμβρίου, η επέτειος της εισβολής του τανκ στο  Πολυτεχνείο της Αθήνας το 1974 ύστερα από πολύμηνη εξέγερση των φοιτητών κατά της Χούντας  και η 25^η Μαρτίου, η επέτειος της  κήρυξης  της Επανάστασης κατά του τουρκικού ζυγού το 1821.

Για τις δύο μεγάλες επετείους γίνονται και παρελάσεις μαθητών σε όλη τη χώρα με τη συμμετοχή  κυρίως  των  σχολείων, δημοτικών, γυμνασίων και λυκείων. Το ζήτημα  των σχολικών παρελάσεων έχει κατά κόρον συζητηθεί καθώς αμφισβητείται η χρησιμότητα και θεωρείται κατάλοιπο και εκφραστής των φασιστικών καθεστώτων, σε βαθμό που να προτείνεται   η κατάργησή τους.

Στα δημοτικά  σχολεία κάθε χρόνο  οι εκπαιδευτικοί καλούνται  να κληρώσουν  τους σημαιοφόρους και τους παραστάτες για την επικείμενη παρέλαση  βιώνοντας σκηνές με παιδιά που  στενοχωριούνται ,κλαίνε και  απογοητεύονται αν δεν είναι οι τυχεροί που θα κρατήσουν ή θα συνοδεύσουν την σημαία στην παρέλαση, ενώ σε γυμνάσια και λύκεια η βαθμοθηρία για τον ίδιο σκοπό  παίρνει  διαστάσεις σε σημείο τέτοιο, που χαλάνε φιλίες, πιέζονται εκπαιδευτικοί και βάλλεται σοβαρά η ψυχική υγεία των παιδιών.

Και όλα αυτά όχι επειδή  θεωρείται  ύψιστη τιμή το να κρατάνε την Ελληνική σημαία και το φρόνημα ψηλά ,αλλά επειδή θέλουν να ξεχωρίζει το παιδί τους από τα υπόλοιπα, να καταξιώνεται εκείνο αλλά και οι ίδιοι μέσω της βαθμολογίας .Αλλά το πρόβλημα του ανταγωνισμού συνεχίζεται και στις πίσω σειρές  της παρέλασης, αφού κι εκεί κρίνεται πιο «άξιος» όποιος τοποθετείται στη θέση του διμοιρίτη ή κοντά στη θέση των επισήμων. Δεν συζητάμε, βέβαια, για την εμφάνιση πολλών κοριτσιών  τα οποία μπερδεύουν την σχολική παρέλαση με την πασαρέλα ή ακόμα χειρότερα με την κακή αισθητική .

Η αξιοκρατία αλλά  και η αξία των παιδιών πλήττονται σοβαρά -κυρίως εξαιτίας της επικρατούσας μικροαστικής αντίληψης και της έλλειψης  παιδείας όσων μεταφράζουν λάθος  την συμμετοχή τους στην παρέλαση.

Κι ενώ οι παρελάσεις που θα μπορούσαν να αφορούν τον στρατό και τα σώματα ασφαλείας κατέχουν εξέχουσα θέση στην εκτίμηση  πολλών γονέων και μαθητώ και ,καλώς ή κακώς συνεχίζονται,οι σχολικές γιορτές με αφορμή τις Εθνικές επετείους προσπαθούν να βάλουν τα πράγματα στη σωστή τους θέση (ή ,τουλάχιστον, έτσι θα έπρεπε να γίνεται.)

Οι γενιές που είναι χρονικά αποστασιοποιημένες από τα γεγονότα που γιορτάζονται στις επετείους έχουν την ευκαιρία μέσω της διδασκαλίας να έρθουν σε επαφή με τα ιστορικά γεγονότα, να κρίνουν ,να συγκρίνουν, να έχουν εικόνα για όσα γεγονότα έχουν  καταγραφεί και να αποκτήσουν κριτική ικανότητα, χωρίς εξάρσεις και συναισθηματισμούς .Το  ζητούμενο είναι να μάθουν τι γιορτάζουμε και γιατί, κάτι που δυστυχώς δεν γνωρίζουν οι μαθητές, ακόμα και αυτοί που έχουν συμμετάσχει σε σχολικές γιορτές.(πολλές φορές μπερδεύουν τα ιστορικά γεγονότα και συγχέουν τι έγινε  το 194ο και τι το 1821.)

Ετοιμάζουμε γιορτή για την εθνική επέτειο σημαίνει ότι φέρνουμε τα παιδιά 
σε επαφή με την Ιστορία, με την ποίηση, με τη λογοτεχνία,
με το θέατρο και τη μουσική.
Σημαίνει ότι μαθαίνουν να συνεργάζονται, να αρθρώνουν ορθό λόγο 
και να απαγγέλουν σωστά, να τραγουδάνε, να υποδύονται ρόλους να εκτίθενται σε κοινό, να ζωγραφίζουν, να κατασκευάζουν, να γνωρίζουν τους σημαντικούς λογοτέχνες της πατρίδας μας.
Σημαίνει ότι μαθαίνουν να συμμετέχουν και να μην αδιαφορούν.
Δε σημαίνει-σε καμία περίπτωση -ότι "χάνονται" διδακτικές ώρες, όταν έχουν διατεθεί  για όλα τα πιο πάνω. Οι στιγμές που  μαθαίνουν να συν-αγωνίζονται και όχι να  αντ-αγωνίζονται..

Οι στιγμές αυτές θα μείνουν ανεξίτηλες στην ψυχή των περισσότερων παιδιών.
Είναι οι όμορφες και γεμάτες δημιουργικότητα αναμνήσεις των μαθητικών τους χρόνων. 

Η συνείδηση της εθνικής μας  ταυτότητας- ότι είμαστε Έλληνες και αγαπάμε την πατρίδα- δεν εξαντλείται σε παρελάσεις και γιορτές. Καλλιεργείται με τη συμβολή του κράτους,του σχολείου και της οικογένειας,μακριά  από τυμπανοκρουσίες και θεάματα με παιδιά να παπαγαλίζουν ποιήματα και τραγούδια. Πρώτα "νιώθουμε" και μετά "γινόμαστε " Έλληνες.

Στον τραγουδοποιό Μπομπ Ντίλαν το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας για το 2016.

Στον τραγουδοποιό Μπομπ Ντίλαν το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας για το 2016.

Επηρέασε όσο λίγοι την σύγχρονη μουσική, αλλά και τη σκέψη όσων μεγάλωσαν με τα τραγούδια του.

Επιμέλεια:Χαριτίνη Μαλισσόβα

Χθες ανακοινώθηκε η απονομή του βραβείου Νόμπελ Λογοτεχνίας για το 2016.

Η Σουηδική Ακαδημία για το φετινό βραβείο επέλεξε τον τραγουδοποιό-ποιητή Bob Dylan «για τους νέους δρόμους ποιητικής έκφρασης που έχει δημιουργήσει στην μεγάλη παράδοση του αμερικανικού τραγουδιού».

Ο 75χρονος σήμερα Μπομπ Ντίλαν ξεκίνησε από μικρός να παίζει κιθάρα, φυσαρμόνικα και πιάνο. Το 1959 φοίτησε στο πανεπιστήμιο της Μινεσότα και όταν άκουσε για πρώτη φορά τον θρύλο της φολκ μουσικής Γούντι Γκάρθι, τον λάτρεψε, τα παράτησε όλα και έφυγε για τη Νέα Υόρκη ώστε να τον γνωρίσει. Ο Γκάρθι, που εκείνη την περίοδο νοσηλευόταν, τον έχρισε διάδοχό του. 

Λέγεται (μια από τις εκδοχές) πως ο Μπομπ Ντίλαν αποφάσισε να γίνει από... Ρόμπερτ Ζίμερμαν... Μπομπ Ντίλαν προς τιμήν του Ουαλού ποιητή Ντίλαν Τόμας, που είχε πεθάνει λίγα χρόνια νωρίτερα στη Νέα Υόρκη σε ηλικία μόλις 39 ετών από υπερβολική χρήση αλκοόλ. Στις αρχές της δεκαετίας του 1960 υπέγραψε συμβόλαιο με την Columbia και οι δρόμοι τους δεν χώρισαν ποτέ!

Το Νόμπελ Λογοτεχνίας είναι το τελευταίο που απονέμεται για φέτος. Συνοδεύεται συνοδεύεται από χρηματικό έπαθλο 8 εκατ. σουηδικών κορωνών (820.500 ευρώ). Την ανακοίνωση έκανε η γενική γραμματέας της Ακαδημίας Σάρα Ντάνιους υπό τις επευφημίες των παρισταμένων στη μεγαλοπρεπή αίθουσα του Χρηματιστηρίου στην Στοκχόλμη.

Η ανακοίνωση της βράβευσης του Dylan ήρθε μεν ως έκπληξη, όχι όμως και τόσο μεγάλη καθώς είναι γνωστή η τακτική της Ακαδημίας να εκλέγει συχνά αναπάντεχους νικητές -τόσο αναπάντεχους που ούτε οι ίδιοι δεν το περίμεναν. (Η περσινή νικήτρια, Svetlana Alexievich, έμαθε πως κέρδισε το Νόμπελ όταν οι δημοσιογράφοι της χτύπησαν την πόρτα για να της ζητήσουν δηλώσεις.)

Το Νόμπελ για τη λογοτεχνία δεν ανακοινώνει τους υποψηφίους του, ούτε παρουσιάζει τελικές λίστες για τους επικρατέστερους διεκδικητές, όπως συνηθίζεται με πολλά διεθνή λογοτεχνικά βραβεία. Τα ονόματα των υποψηφίων κλείνουν τον Φεβρουάριο, (αυτή είναι τελευταία προθεσμία για την υποβολή υποψηφιότητας), ενώ τον Μάιο η αρμόδια επιτροπή αποφασίζει ποιοι είναι οι πέντε συγγραφείς που θα αναμετρηθούν σε τελικό στάδιο. Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού τα μέλη της επιτροπής μελετούν ενδελεχώς το έργο της πεντάδας συζητώντας εξαντλητικά τις υποψηφιότητες τον Σεπτέμβριο προκειμένου να καταλήξουν στην απόφασή τους στις αρχές Οκτωβρίου.

Η επιτροπή δεν επιτρέπει μέχρι τότε να διαρρεύσει καμία πληροφορία προς τα έξω. Κάθε χρόνο, παρόλα αυτά, τέτοιες ημέρες, ξεκινάει μια ατέρμονη εικοτολογία για το ποιος θα είναι ο νικητής. Οι προβλέψεις δεν έχουν παρά σπανίως ευτυχήσει. Πολλά ονόματα της διεθνούς λογοτεχνικής σκηνής έχουν θεωρηθεί επί χρόνια ισχυροί υποψήφιοι, αλλά δεν κέρδισαν ποτέ κάτι παραπάνω από την πιθανολογούμενη δόξα τους.

Λίγα λεπτά μετά την ανακοίνωση του ονόματος του Ντύλαν,άρχισαν οι συζητήσεις αλλά και τα γνωστά τρολαρίσματα για το αν έπρεπε να δοθεί σε έναν στιχουργό και μουσικό το Νόμπελ λογοτεχνίας τη στιγμή που βρίσκονται εν ζωή τόσοι ποιητές και μυθιστοριογράφοι.

"Η επιλογή Ντίλαν είναι ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ όταν είναι ακόμα ζωντανός ο Λέοναρντ Κοέν» έγραψε ο/η Domn.Dim. «Αφού επέλεξαν στιχουργό, δώστε το τουλάχιστον σε έναν που έχει σοβαρή ποίηση και έχει γράψει και 1-2 βιβλία (και αν θυμάμαι καλά, και ο Κοεν και η Μπαεζ έχουν γράψει τραγούδια για το Ντύλαν (Πηγή: www.lifo.gr,η οποία διεξάγει ψηφοφορία σχετικά με την ορθότητα της επιλογής του γνωστού δημιουργού για το εν λόγω βραβείο)

Από την άλλη,φράσεις όπως:"Πραγματικά μεγάλη στιγμή που η επιτροπή δεν επέλεξε κάποιον αποστειρωμένο λογοτέχνη αλλά έναν καλλιτέχνη που επηρέασε την σημερινή μορφή της έντεχνης μουσικής. Έμεινα έκπληκτος!»,κάνουν επίσης το γύρο του διαδικτύου.

Ας δούμε τη θετική πλευρά.

Ο Μπομπ Ντίλαν μελοποιεί ο ίδιος την ποίησή του.

Έχει επηρεάσει τόσες γενιές.

Γνώρισαν την ποίηση μέσω των στίχων του και όσοι δεν θα είχαν ποτέ επαφή μαζί της.

Αλήθεια,ποιος δεν γνωρίζει το "one more cup of cofee",το "hurricane",το "Senior",ποιος δεν έχει ψιθυρίσει κάποιο στίχο από τα εκατοντάδες τραγούδια που βασίζονται στην ποίησή του;

Ίσως αυτό να ήταν το κριτήριο της Ακαδημίας.

Ο Ντίλαν είναι αναγνωρίσιμος σε όλες τις κοινωνικές τάξεις.

Η μουσική του μεγάλωσε γενιές και γενιές.

Ελάχιστοι άνθρωποι έχουν βάλει τη σφραγίδα τους στην μουσική του 20ου αιώνα όπως το κάνει ο Μπομπ Ντίλαν εδώ και 54 χρόνια.

Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Ντίλαν είναι ο πρώτος τραγουδοποιός που τιμάται με το Νόμπελ Λογοτεχνίας στην ιστορία του θεσμού.

Αντώνης Σουρούνης Έφυγε από τη ζωή ο μοναχικός,πολυβραβευμένος συγγραφέας.

         Αντώνης Σουρούνης 

Έφυγε από τη ζωή ο μοναχικός,πολυβραβευμένος συγγραφέας.

Επιμέλεια:Χαριτίνη Μαλισσόβα

Στη γενέτειρά του,τη Θεσσαλονίκη,όπου είχε επιστρέψει τα τελευταία χρόνια έγινε την Πέμπτη η κηδεία του πολυβραβευμένου πεζογράφου Αντώνη Σουρούνη, που πέθανε την περασμένη Τρίτη το βράδυ σε ηλικία 74 ετών, ύστερα από μακροχρόνια ασθένεια.

Ανθρωπος ψημένος στη ζωή, δοκιμασμένος και άφοβος, με μια ιδιαίτερη στοχαστικότητα και απόσταση, ο Αντώνης Σουρούνης ήταν ένας πεζογράφος που συνδύαζε τον σαρκασμό και το χιούμορ με μια πικρή σοφία.Ο θάνατός του, σε ηλικία 74 ετών, έπειτα από μακρά ασθένεια, κλείνει τον κύκλο ενός δημιουργικού συγγραφέα που κέρδισε δημόσια αναγνώριση αλλά έδινε πάντα την εντύπωση ενός αναλλοίωτου χαρακτήρα. Η κηδεία του έγινε την Πέμπτη  στη Θεσσαλονίκη, όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε. Ηταν ένας ταξιδεμένος άνθρωπος, έζησε για χρόνια στη Γερμανία αλλά και στην Αθήνα, ήταν γραφιάς έως το μεδούλι. Εγραφε γιατί αυτό ανάβλυζε από μέσα του, όπως έλεγε.(Ν.Βατόπουλος,Καθημερινή)

Έζησε στην Φρανκφούρτη έως το 1970 όταν επέστρεψε στην Θεσσαλονίκη, ενώ από το 1987 ήταν μόνιμος κάτοικος Αθηνών και βιοποριζόταν ως συγγραφέας.

Εμφανίζεται στα γράμματα το 1969 με το έργο του Ένα αγόρι γελάει και κλαίει.Η «αυθόρμητη πρόζα» που θα γίνει στη συνέχεια ιδιαίτερος αφηγηματικός τρόπος του Σουρούνη, αρχίζει να αναδεικνύεται από το επόμενο βιβλίο του, το μυθιστόρημα Οι Συμπαίχτες που εκδίδεται το 1977. Οι ιστορίες του βασίζονται στα βιώματα του συγγραφέα, σε αυτοαναφορικά γεγονότα, ενώ ο ίδιος ως παρατηρητής μετουσιώνει σε λογοτεχνία και σε ανθρώπινη φιγούρα το βιωματικό του υλικό.

Το 1995 τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος για το βιβλίο Ο χορός των ρόδων. Το 2006 βραβεύτηκε από την εξαμηνιαία λογοτεχνική επιθεώρηση του περιοδικού να ένα μήλοκαι έναν χρόνο αργότερα από το περιοδικό Διαβάζω με το «Βραβείο μυθιστορήματος» για το έργο του Το μονοπάτι στη θάλασσα.

Στο έργο του Σουρούνη μπορούμε να διακρίνουμε δυο περιόδους: στα πρώτα του βιβλία η δράση τοποθετείται στην Γερμανία και οι ήρωες είναι συνήθως μετανάστες, άτομα λαϊκά που βρίσκονται στο περιθώριο της κοινωνικής αποδοχής.

Είτε οι ήρωες εμφανίζονται ως λούμπεν φιγούρες της νύχτας είτε ως βιομηχανικοί εργάτες, η πρώτη ύλη των διηγημάτων και συγχρόνως ο άξονας γύρω από τον οποίον στρέφεται η θεματογραφία των πρώτων έργων είναι πάντα η ζωή του γκάσταρμπάιτερ.

Το 2006 απέσπασε από την εξαμηνιαία λογοτεχνική επιθεώρηση του περιοδικού να ένα μήλο και έναν χρόνο αργότερα από το περιοδικό Διαβάζω το «Βραβείο μυθιστορήματος» για το έργο του Το μονοπάτι στη θάλασσα.

Η έκφραση του είναι λιτή, η γλώσσα του σκωπτική, ιδιωματική λαϊκή, μεταφορική. Σε συνέντευξή του στην Αναστασία Λαμπρία, που δημοσιεύτηκε στο protagon.gr το 2009, είχε πει για τον τρόπο της γραφής του: «Οι λέξεις: Όταν κάθομαι να γράψω γράφω λέξεις που δεν τις ξέρω. Δεν τις έχω ακούσει ποτέ. Κι ανοίγω το λεξικό να δω, είν’ αυτή η σωστή λέξη; Κι είναι αυτή η λέξη. Καμία άλλη, μόνο αυτή. Είναι σαν να τις έχω ξαναπεί κάποτε στη ζωή μου, σε άλλη ζωή ίσως. Δεν ξέρω τι είναι αυτό που μου λες ότι λείπουν τα επίθετα, δεν ξέρω τι είναι αυτό. Γράφω κατεβατά ολόκληρα, τελειώνει η φράση, η εικόνα, έρχεται η εικόνα και οι λέξεις βγαίνουν μετά, κατευθείαν (…) Δεν στήνω εγώ τα πρόσωπα, δεν στήνω τίποτα. Μόνοι τους παίρνουν θέση. Αλήθεια σου λέω. Εγώ είμαι ο δούλος, ο μπάτλερ τους που σερβίρω, δεν ξέρω τι γίνεται, ποτέ δεν ξέρω τι γίνεται».

Σε μια τελευταία συνέντευξή του, είχε πει πως «Όλα τα μεγάλα τα συναντάμε μόνοι»

"Θα τον θυμόμαστε, φυσικά,έγραψε η Ελένη Γκίκα.Επειδή η ματιά του φώτιζε αλλιώς τη ζωή αλλά και επειδή έζησε όπως έγραψε: ελεύθερος, ολομόναχος κι ανεξάρτητος, χωρίς αγκυλώσεις και μέριμνες καθημερινές, σαν τα πετεινά του ουρανού. Ένας ολοζώντανος μύθος ακόμα κι εν τη ζωή. Εξάλλου, έτσι ακριβώς έφυγε. Έγινε ο Νούσης κι επέστρεψε σε μια νιότη και σε  μια περιπλάνηση αδιαπραγμάτευτη, υπήρξε ο ίδιος, οι τελευταίες σελίδες στο μυθιστόρημά του"

Βιβλία του:Οι συμπαίχτες, Μερόνυχτα Φραγκφούρτης, Τα τύμπανα της κοιλιάς και του πολέμου, Οι πρώτοι πεθαίνουν τελευταίοι, Πάσχα στο χωριό, Υπ' όψιν της Λίτσας, Ο χορός των Ρόδων, Το μπαστούνι, Μισόν αιώνα άνθρωπος, Γκας ο γκάνγκστερ, Κυριακάτικες ιστορίες, Το μονοπάτι στη θάλασσα, Υπ' όψιν της Λίτσας, Το μπαστούνι, Νύχτες με ουρά.

 

(Πηγές:Καθημερινή,News.gr,Βικιπαιδεία,fractal)

Σενάρια βασισμένα σε βιβλία. Τέσσερις ταινίες στις κινηματογραφικές αίθουσες για τη νέα σεζόν.

Σενάρια βασισμένα σε βιβλία.

Τέσσερις ταινίες στις κινηματογραφικές αίθουσες για τη νέα  σεζόν.

Επιμέλεια:Χαριτίνη Μαλισσόβα

Είναι γνωστό πως ο κινηματογράφος αρέσκεται να "σεναριοποιεί" τα ευπώλητα βιβλία.

Δεν είναι πάντα επιτυχημένες οι μεταφορές στη μεγάλη οθόνη,ωστόσο το Χόλυγουντ επιμένει με μεγάλη εισπρακτική επιτυχία( τις περισσότερες φορές )να μας δίνει σε εικόνες όσα διαβάσαμε.

Την περσινή σεζόν είδαμε τις πολυαναμενόμενες και πολυαμφιλεγόμενες "50 αποχρώσεις του γκρι" και την "Τριλογία της Απόκλισης" να σπάνε τα ταμεία.

Η φετινή σεζόν ξεκίνησε με τη μεταφορά του βιβλίου της Τζότζο Μόις,με τίτλο "Πριν έρθεις εσύ",ταινία που αγάπησαν κυρίως τα κορίτσια της μετεφηβικής ηλικίας,αφού τόσο το σενάριο,όσο και η σκηνοθεσία έχουν έντονο το στοιχείο του εξιδανικευμένου,ρομαντικού έρωτα.

Ακολούθησε η τρίτη ταινία με πρωταγωνίστρια την Μπρίτζετ Τζόουνς,13 χρόνια μετά την πρώτη και αυτή τη φορά να εγκυμονεί στα 43 της.Οι λάτρεις του είδους έσπευσαν,καθώς και όσες ήθελαν να δουν το νέο πρόσωπο της Ρενέ Ζελβέγκερ μετά τις πολύφερνες πλαστικές επεμβάσεις.

Με τα..καλύτερα να έρχονται (αισιόδοξη εκ φύσεως!) αναμένεται η μεταφορά του Inferno,με τον καθηγητή Λάνγκστον,πάντα υποδυόμενο από τον εξαιρετικό Τομ Χανκς,(ο οποίος,παρεμπιπτόντως,ήταν για μία ακόμα φορά μοναδικός στην ερμηνείς του ως Sully)

ενώ μέσα στον Οκτώβριο θα προβληθεί το "Κορίτσι του Τρένου",βιβλίο που σημείωσε ρεκόρ πωλήσεων,(έχει πουλήσει περισσότερα από 2 εκατομμύρια αντίτυπα, ενώ ήταν για 19 εβδομάδες το νούμερο 1 βιβλίο στη λίστα των New York Times),

με την Έμιλι Μπλαντ στον κεντρικό ρόλο.

 Καλό κινηματογραφικό φθινόπωρο.

Χ.Μ

Α)Πριν έρθεις εσύ

Τζότζο Μόις,εκδ.Ψυχογιός

Μετ.Χρύσα Μπανιά

Το βιβλίο

Η Λου Κλαρκ ξέρει ένα σωρό πράγματα. Ξέρει πόσα βήματα μπορεί να κάνει κάποιος για να διασχίσει την απόσταση που χωρίζει τη στάση του λεωφορείου από το πατρικό της. Ξέρει ότι απολαμβάνει τη δουλειά της και ότι πιθανότατα δεν είναι στ’ αλήθεια ερωτευμένη με το αγόρι της, τον Πάτρικ. Αυτό που δεν ξέρει είναι ότι πολύ σύντομα θα χάσει τη δουλειά της. Δεν ξέρει, επίσης, ότι όλα όσα ήξερε, τα οποία την έκαναν να νιώθει ισορροπημένη και λογική, πρόκειται να ανατραπούν και να αλλάξουν για πάντα. 

Ο Γουίλ Τρέινορ ξέρει πολύ καλά ότι το ατύχημά του και η καταδίκη του σε ισόβια αναπηρία τού έχουν στερήσει κάθε ίχνος πάθους για ζωή. Ξέρει, ακόμα, ότι τα πάντα τού φαίνονται αδιάφορα, όπως επίσης με ποιον ακριβώς τρόπο θα βάλει ένα τέλος σε αυτή την ανυπόφορη φάρσα. Αυτό που δεν ξέρει είναι ότι η Λου θα εισβάλει στη ζωή του σαν έκρηξη από χρώμα και φως. Δεν ξέρει ότι, άθελά της, αυτή η παράξενη γυναίκα θα κάμψει τις αντιστάσεις του. 

Τελικά, κανένας από τους δύο δεν μπορεί να φανταστεί πόσο βαθιά θα είναι η αλλαγή που θα προκαλέσουν ο ένας στον άλλο, πόσο ανεξίτηλα θα σφραγίσει την ύπαρξη του καθενός η συνάντηση, η γνωριμία, ο έρωτάς τους.

Η ταινία 

Δραματική,Διάρκεια: 110'

Σκηνοθεσία Τία Σάροκ με τους: Εμίλια Κλαρκ, Σαμ Κλάφλιν, Τζάνετ ΜακΤίρ

Η απόλυτα hot Εμίλια Κλαρκ του τελευταίου «Εξολοθρευτή» και του «Game of thrones» αποτελεί το μεγάλο εμπορικό ατού της κινηματογραφικής διασκευής του ομότιτλου λογοτεχνικού μπεστ σέλερ της Τζότζο Μόγες, με τη σπουδαία θεατρική σκηνοθέτιδα Θία Σάροκ (καλλιτεχνική διευθύντρια του λονδρέζικου Southwark Playhouse από τα 24 της ) να στέκεται για πρώτη φορά πίσω από την κάμερα. Το αποτέλεσμα, χωρίς να ενθουσιάζει, δύσκολα θα μπορούσε να είναι πολύ διαφορετικό, αφηγούμενο την ιστορία τής (σούπερ ) γλυκιάς και (σούπερ ) αισιόδοξης Λου, η οποία αναλαμβάνει τη φροντίδα του νεαρού, ωραίου, πάμπλουτου και καθηλωμένου σε αναπηρικό καροτσάκι Γουίλ. 

Προσπαθεί να δώσει νόημα στη ζωή του και να τον διασκεδάσει, αλλά εκείνος φαίνεται πως έχει πάρει τις αποφάσεις του, σε ένα καλοβαλμένο και ανάλαφρο ρομαντικό δράμα. Τελικά περισσότερο τις διεκπεραιώνει παρά τις εξελίσσει, διαλέγοντας πάντα τον τρόπο που θα μοιάζει ακόμη πιο χαριτωμένη η μπριόζα, αλλά λίγη ως κωμική πρωταγωνίστρια,Εμίλια Κλαρκ. 

Β.Το μωρό της Μπρίτζετ Τζόουνς

Έλεν Φήλντινγκ,μετάφραση: Έφη Καλλιφατίδη,Εκδόσεις Πατάκη, 2016 740 σελ.

Το βιβλίο

Όταν ξεκινάει το ηµερολόγιό της η Μπρίτζετ είναι τριάντα χρονών, ζει στο Λονδίνο και η ζωή της µοιάζει να πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο: καπνίζει, πίνει και οι άντρες που γνωρίζει είναι παντρεµένοι, κακόγουστοι ή γκέι. Το µόνο καλό είναι ότι κατάφερε µέσα σ' έναν χρόνο να χάσει εννέα κιλά - και στο ίδιο διάστηµα να ξαναπάρει µόνο οκτώ.

Η γυναίκα που ξεπήδησε από το εβδοµαδιαίο χρονογράφηµα της δηµοσιογράφου τότε Έλεν Φήλντινγκ στην εφηµερίδα Independent είναι µια από τις πιο αγαπηµένες ηρωίδες της εποχής µας, που το 2016 κλείνει είκοσι χρόνια λογοτεχνικής ζωής, µε πολλά εκατοµµύρια αντίτυπα βιβλίων, µεταφράσεις στις περισσότερες γλώσσες του κόσµου, τρεις ταινίες και ακατάπαυστη αγάπη για τους ανθρώπους και τη ζωή.

Η ταινία 

Σκηνοθεσία: Σάρον Μαγκουάιρ
Ηθοποιοί: Ρενέ Ζέλβεγκερ, Κόλιν Φερθ, Πάτρικ Ντέμπσεϊ, Έμμα Τόμσον
Κωμωδία

Η Μπρίτζετ Τζόουνς, η δημοσιογράφος-γκαφατζού-αντιηρωίδα των κομεντί που έκανε διάσημη τη Ρενέ Ζελβέγκερ, επιστρέφει 11 χρόνια μετά το σίκουελ της αυθεντικής ταινίας, «Το Ημερολόγιο της Μπρίτζετ Τζόουνς». Κι αυτή τη φορά εγκυμονεί . Το «Bridget Jones's Baby», η τρίτη ταινία της σειράς, στηρίζεται κι αυτό σε βιβλίο της Ελεν Φίλντινγκ (στο «Bridget Jones: Mad About the Boy»), με σκηνοθέτιδα την Σάρον Μαγκουάιρ (που υπέγραψε και την πρώτη ταινία) και ήδη προβάλλεται στις κινηματογραφικές αίθουσες.

Ρενέ Ζελβέγκερ και Κόλιν Φερθ επιστρέφουν στους ρόλους τους ως «Μπρίτζετ Τζόουνς» και «Μαρκ Ντάρσι», κι ο νέος ανταγωνιστής του Μαρκ, καθώς ο Χιου Γκραντ δε συμμετέχει στην ταινία, δεν είναι άλλος από τον Πάτρικ Ντέμπσι.Το σενάριο της ταινίας δεν ακολουθεί πιστά το βιβλίο της Φίλντινγκ, το οποίο θέλει την Τζόουνς να μεγαλώνει δύο παιδιά μόνη της, μετά το... θάνατο του Ντάρσι, γιατί τότε, άλλωστε, πώς θα έπαιζε ο Κόλιν Φερθ; Η Μπρίτζετ κι ο Μαρκ έχουν μόλις χωρίσει, εκείνη συναρπάζεται από τον Ντέμπσι, διαπιστώνει γρήγορα πως είναι έγκυος και δεν ξέρει ποιος από τους δυο άντρες της ζωής της είναι ο πατέρας. 

Σε αυτή την ωριμότερη φάση, η αιωνίως γκαφατζού (αλλά με πεσμένα φτερά) Μπρίτζετ Τζόουνς δεν διαθέτει την άναρχη απερισκεψία της πολύ κωμικότερης νιότης της. Φυσικά, δεν παραλείπει να υποπέσει σε ρεζιλέματα, ανάλογα με την ηλικία και τη θέση της παραγωγού σε εκπομπή ενημέρωσης, καθώς και να αναγκαστεί να προσαρμοστεί σε νέα επαγγελματικά δεδομένα με την έλευση μιας καινούργιας, hip ομάδας συμβούλων με χαμηλή αντίληψη περί του τι είναι είδηση, αυθάδεια και «ειρωνικά μούσια». Η ταχύτητα και η αψάδα της πρώτης και καλύτερης από τις τρεις Μπρίτζετ Τζόουνς που έχουν μεταφερθεί στην οθόνη έχει εξατμιστεί στον χρόνο και την επανάληψη, αλλά οι χαρακτήρες έχουν επιστρέψει με αποτελεσματικότητα, από τους γονείς και την παρέα των φίλων μέχρι τον αμετανόητα βραδυφλεγή Κόλιν Φερθ, και κάνουν σωστά τη δουλειά τους. Οι δύο προσθήκες είναι η πάντα απολαυστική, σπουδαία Έμμα Τόμσον στον ρόλο της αγέλαστης γυναικολόγου και σε κύριο ρόλο ο Πάτρικ Ντέμπσι, ιδανικός ως αυτοδημιούργητος γόης που του ξεφεύγει λίγη αμερικάνικη αλαζονεία και πολλή ανταγωνιστικότητα της ελεύθερης αγοράς. Το μοντέλο που εφαρμόζει η Μπρίτζετ Τζόουνς και οι τραγικωμικές της περιπέτειες συνεχίζονται χωρίς εκπλήξεις και ότι κι αν γράφεται εκτεταμένα στον Τύπο για τη Ρενέ Ζελβέγκερ και τη δραστική αλλαγή των χαρακτηριστικών του προσώπου της, δεν επηρεάζει στο ελάχιστο το συμπαθητικό της προφίλ και την ικανότητά της να προσδίδει μια αδέξια ανατρεπτικότητα στον δύσκολο περίγυρό της.(lifo.gr)

Γ)Ινφέρνο

Inferno,Dan Brown,εκδ.Ψυχογιός

Μετάφραση:Χρ.Καψάλης

Το βιβλίο

«Η Κόλαση, το τέταρτο μυθιστόρημα του Dan Brown με πρωταγωνιστή το Ρόμπερτ Λάνγκντον, συνδυάζει γνώριμα αλλά και νέα στοιχεία, προσφέροντας μία ακόμη συναρπαστική περιπέτεια με άφθονες δόσεις συμβολισμού και μυστηρίου.

Συγγραφέας και πρωταγωνιστής, μετά το σύντομο πέρασμά τους από την Αμερική στο Χαμένο Σύμβολο, επιστρέφουν και πάλι στην Ευρώπη και την Ιταλία, η οποία φιλοξένησε το κύριο μέρος της δράσης στις δύο πρώτες περιπέτειες του Λάνγκντον. Αυτή τη φορά, το επίκεντρο του μυθιστορήματος μεταφέρεται ακόμη βορειότερα από τη Ρώμη και τη Φλωρεντία, στη Βενετία. Η κοσμοπολίτικη όσο και μυστηριώδης έδρα των Δόγηδων, μια πόλη υπό διαρκή πολιορκία από τα νερά της Αδριατικής, μετατρέπεται ολόκληρη σε σύμβολο μιας άλλης, διαρκούς απειλής, την οποία καλούνται να αντιμετωπίσουν οι χαρακτήρες του βιβλίου: της επίδρασης του ανθρώπου στον πλανήτη.

Αυτή τη φορά, κεντρικός άξονας γύρω από τον οποίο εξυφαίνεται η πλοκή του μυθιστορήματος είναι ένα λογοτεχνικό αριστούργημα, Η Θεία Κωμωδία του Δάντη, ένα αλληγορικό έπος το οποίο σημάδεψε ανεξίτηλα την ανθρωπότητα. 

Ο Dan Brown φέρνει σε θέση πρωταγωνιστή όχι μόνο την εικόνα, τους πίνακες και τα γλυπτά που πάντοτε είχαν πρώτη θέση στα μυθιστορήματά του, αλλά και το λόγο, τη δύναμη των λέξεων όχι απλά να περιγράφουν, αλλά και να καθορίζουν την αντίληψη του ανθρώπου για το τι είναι πραγματικό και τι όχι. Κι όπως πάντα, τα όρια του πραγματικού με το φανταστικό, της αλήθειας με το ψέμα, του Παραδείσου με την Κόλαση, αποδεικνύονται δυσδιάκριτα όσο και σχετικά.

Άλλωστε, όπως είπε και ο Λούντβιχ Βίγκενσταϊν, «Η Κόλαση δεν είναι οι άλλοι. Είναι ο εαυτός σου».(clickatlife) 

Η ταινία

Σκηνοθεσία: Ρον Χάουαρντ

Ηθοποιοί: Τομ Χανκς, Φελίσιτι Τζόουνς, Ίρφαν Καν, Ομάρ Σι, Μπεν Φόστερ, Σίντσε Μπαμπέτ Κνούντσεν,97´

Ψάξε και θα βρεις.Αυτή η φράση επιστρέφει διαρκώς, σαν ηχώ, στο μυαλό του διάσημου καθηγητή του Χάρβαρντ Ρόμπερτ Λάνγκτον, ο οποίος ξυπνά σε ένα θάλαμο νοσοκομείου, ανήμπορος να θυμηθεί πώς ακριβώς κατέληξε εκεί. Ούτε μπορεί να καταλάβει πώς βρέθηκε στο σακάκι του ένα μυστηριώδες, μακάβριο αντικείμενο.

Έπειτα από μια επίθεση εναντίον του, ο Λάνγκτον και η νεαρή γιατρός Σιένα Μπρουκς μπλέκουν σε μια ανελέητη καταδίωξη στους δρόμους της Φλωρεντίας. Ο Λάνγκτον όμως γνωρίζει τα κρυφά περάσματα και τα αρχαία μυστικά της πόλης και αυτή είναι η μόνη ελπίδα να ξεφύγουν από τους άγνωστους διώκτες τους.

Με οδηγό στίχους από τη Θεία Κωμωδίατου Δάντη, ο Λάνγκτον και η Σιένα πρέπει να αποκρυπτογραφήσουν μια σειρά από κώδικες που κρύβονται σε περίφημα αναγεννησιακά έργα τέχνης – γλυπτά, πίνακες και κτίρια. Μόνο με τον τρόπο αυτόν μπορούν να βρουν τις απαντήσεις σε ένα γρίφο που ίσως τους βοηθήσει να σώσουν τον κόσμο από μια τρομερή απειλή…

Ημερομηνία προβολής στην Ελλάδα: 28 Οκτωβρίου 2016

Δ)"Το κορίτσι του τρένου"

Πόλα Χόκινς (εκδ.Ψυχογιός,μετ.Αναστάσης Αργυρίου)

Το βιβλίο 

Η Ρέιτσελ παίρνει το ίδιο τρένο κάθε πρωί. Ξέρει ότι θα σταματήσει στον ίδιο σηματοδότη, την ίδια ώρα, και θα αντικρίσει τα ίδια σπίτια δίπλα στις ράγες. Αρχίζει, μάλιστα, να νιώθει οικεία με το ζευγάρι που ζει σ’ ένα από αυτά. «Τζες» και «Τζέισον» τους αποκαλεί. Η ζωή τους, στα δικά της μάτια, είναι τέλεια. Μακάρι να μπορούσε και η Ρέιτσελ να είναι τόσο ευτυχισμένη.

Και μια μέρα βλέπει κάτι που τη σοκάρει. Κρατάει μόλις μία στιγμή μέχρι να ξεκινήσει και πάλι το τρένο, αλλά είναι αρκετό. Κι αυτό αλλάζει τα πάντα. Τώρα η Ρέιτσελ έχει την ευκαιρία να γίνει μέρος της ζωής που παρακολουθούσε από μακριά. Τώρα ήρθε η ώρα να το καταλάβουν κι εκείνοι: είναι κάτι πολύ περισσότερο από ένα κορίτσι του τρένου…

Ένα καταιγιστικό ψυχολογικό θρίλερ, στα χνάρια των επιτυχιών Το κορίτσι που εξαφανίστηκε και Αμνησία.(από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Το «Κορίτσι του τρένου»βρέθηκε  στην κορυφή της λίστας των μπεστ σέλερ των New York Times επί τέσσερις μήνες. Η πρώτη έκδοση του βιβλίου ξεπέρασε το ενάμισι εκατομμύριο σε πωλήσεις, απόλαυσε είκοσι συναπτές εβδομάδες παραμονής στην πρώτη θέση των εμπορικότερων βιβλίων της Βρετανίας και αποτελεί πλέον το πιο μοσχοπουλημένο μυθιστόρημα ενηλίκων όλων των εποχών, γκρεμίζοντας ονόματα σαν τον Νταν Μπράουν, την Τζ. Κ. Ρόουλινγκ και την Ε.Λ. Τζέιμς των «50 αποχρώσεων…»,ενώ παρέμεινε για 81 συνεχόμενες εβδομάδες στη λίστα best seller των New York Times. 

Η ταινία

Σκηνοθεσία: Τέιτ Τέιλορ

Ηθοποιοί: Έμιλι Μπλαντ, Ρεμπέκα Φέργκιουσον, Τζάστιν Θερού, Χέιλι Μπένετ, Λουκ Έβανς, Έντγκαρ Ραμίρεζ, Λίσα Κούντροου, Μπίλι Μπερκ, Μαρία Μπέλο,81´

Η βασική πλοκή ίσως να ακούγεται σαν σαπουνόπερα αλλά γρήγορα εξελίσσεται σε μια αγωνιώδη ιστορία σκοτεινών μυστικών, καθώς η Rachel, η οποία είναι αλκοολική, μία μέρα αφού βλέπει κάτι σοκαριστικό σε ένα από τα ταξίδια της με το τρένο, ξυπνά τραυματισμένη, γεμάτη μελανιές αλλά χωρίς να θυμάται τι έγινε το προηγούμενο βράδυ.

Από εκείνο το σημείο, ένα καθηλωτικό, ψυχολογικό θρίλερ μυστηρίου ξεκινά.

Το έντονο μυστήριο της πλοκής σε συνδυασμό με το ταλέντο της Emily Blunt, η οποία υποδύεται τη Rachel στην ομότιτλη ταινία, αλλά και τη σκηνοθεσία του Tate Taylor του οσκαρικού The Help, υπόσχονται ένα δραματικό θρίλερ γεμάτο αγωνία και ανατροπές, στα πρότυπα του Gone Girl του David Fincher, το οποίο είχε προταθεί για Όσκαρ. 

Η ταινία The Girl on the Train κάνει πρεμιέρα στις ΗΠΑ και αρκετές ευρωπαϊκές χώρες στις 7 Οκτωβρίου και λογικά, θα βρει τον δρόμο προς τις ελληνικές αίθουσες λίγο αργότερα. (Cinemag)

Eliot, Thomas Stearns, 1888-1965 128 χρόνια από τη γέννηση του Αγγλο-Αμερικανού ποιητή.

Eliot, Thomas Stearns, 1888-1965

128 χρόνια από τη γέννηση του Αγγλο-Αμερικανού ποιητή.

Επιμέλεια:Χαριτίνη Μαλισσόβα

Όσοι αγαπάμε  την ποίηση σίγουρα γνωρίζουμε απέξω λίγους στίχους από τα «Τέσσερα Κουαρτέτα» του Τ.Σ Έλιοτ. Ας πούμε το «In my beginning is my end” ή το «Time present and time past are both perhaps present in time future». 

O Τόμας Στερνς Έλιοτ ήταν 'Αγγλό-Αμερικάνος ποιητής, θεατρικός συγγραφέας και κριτικός λογοτεχνίας. Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους ποιητές του 20ού αιώνα και ηγετική φυσιογνωμία του μοντερνιστικού κινήματος στην ποίηση. 

Το 1948 βραβεύτηκε με το Νόμπελ λογοτεχνίας. Ανάμεσα στα πιο γνωστά έργα του ανήκουν το Ερωτικό τραγούδι του Τζ. Προύφροκ (1910), η Έρημη Χώρα (1922), τα Τέσσερα κουαρτέτα(1943) καθώς και το θεατρικό έργο Φονικό στην Εκκλησιά.

Γεννήθηκε στον Άγιο Λουδοβίκο του Μισούρι, στις ΗΠΑ, το 1888 από πουριτανή αριστοκρατική οικογένεια διαπρεπών επιστημόνων και ανατράφηκε με τις αρχές του παππού του που ήταν θεολόγος. Σπούδασε στην Ακαδημία Σμιθ της Μασαχουσέτης, βραβεύτηκε με χρυσό μετάλιο στα λατινικά από την Milton Academy. Σπούδασε τέσσερις γλώσσες: ελληνικά, λατινικά, γαλλικά, γερμανικά και συνάμα μεσαιωνική ιστορία, συγκριτική φιλολογία και ιστορία νεώτερης φιλοσοφίας. Παρακολούθησε επίσης μαθήματα φιλοσοφίας στο Χάρβαρντ από τον Μπ. Ράσελ, το 1914 καθώς και σανσκριτική και νεώτερη ινδική φιλοσοφία. Γνώστης της γαλλικής φιλολογίας επιδόθηκε στην ποίηση. Το 1915 ο Έλιοτ εγκαταστάθηκε στο Λονδίνο παραδίνοντας μαθήματα σε σχολεία και αργότερα διορίστηκε στη Lloyd' s Bank του Λονδίνου όπου εργάστηκε οχτώ χρόνια. Η ποίηση του κατατάσσεται σε πέντε περιόδους. Η πρώτη περίοδος (1909-1919) περιλαμβάνει τα ποιήματα: "Το τραγούδι της αγάπης του Άλφρεντ Προύλφροκ", "Το πορτραίτο μιας κυρίας", "Πρελούδια", κ.ά. Η δεύτερη περίοδος (1920-1925) περιλαμβάνει τα ποιήματα: "Γερόντιον", "Ιπποπόταμος", "Η έρημη χώρα", κ.ά. Στην τρίτη περίοδο ανήκουν "Οι άδειοι άνθρωποι", ενώ στην τέταρτη περίοδο (1927-1934) περιλαμβάνονται τα ποιήματα: "Το ταξίδι των Μάγων", "Ένα τραγούδι για τον Συμεών", "Animula", "Βράχος", κ.ά. Στην πέμπτη περίοδο (1935-1942) ανήκουν τα "Τέσσερα κουαρτέτα". Τα θεατρικά του έργα είναι τα "Φονικό στην εκκλησιά" ("Murder in the Cathedral"), "Sweeny Agonistes", "Κοκτέιλ πάρτυ" κ.ά. Ως δημοσιογράφος και κριτικός έδωσε αξιόλογα δείγματα. Από το 1922 που ήταν εκδότης του περιοδικού "Κριτήριον" σκοπό είχε να δημιουργήσει μια θέση για τις νέες τάσεις της λογοτεχνίας και την κριτική. Στα δοκίμια και τις μελέτες ανήκουν: "Η παράδοση και το ατομικό ταλέντο", 1919, "Η χρήση της ποίησης και η χρήση της κριτικής", 1933, "Σημειώσεις για τον ορισμό της κουλτούρας", 1948, "Ποίηση και δράμα", 1951, κ.ά. Το 1948 τιμήθηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Πέθανε στις 4 Ιανουαρίου 1965.

Μία από τις βαρύνουσες σελίδες του Έλιοτ για τη λογοτεχνία της Ευρώπης, και πιο σωστά για το ηθικό και πνευματικό κύρος της, είναι η ακόλουθη.

«Θα πρέπει να θυμηθούμε ότι όπως η Ευρώπη είναι ένα όλον (και ακόμα, παρά τον βαθμιαίο ακρωτηριασμό και την παραμόρφωση, ο οργανισμός από τον οποίο θα αναπτυχθεί μια μεγαλύτερη παγκόσμια αρμονία), το ίδιο και η ευρωπαϊκή λογοτεχνία είναι ένα όλον, τα διάφορα μέλη του οποίου δεν μπορούν να αναπτυχθούν, αν δεν κυκλοφορεί σε ολόκληρο το σώμα το ίδιο αίμα. Το αίμα της ευρωπαϊκής λογοτεχνίας είναι λατινικό και ελληνικό όχι σαν δύο κυκλοφορικά συστήματα αλλά σαν ένα, διότι μέσω της Ρώμης θα ιχνηλατήσουμε την ελληνική καταγωγή μας. Ποιο κοινό μέτρο αξίας έχουμε στη λογοτεχνία, στις διάφορες γλώσσες μας, που δεν είναι το κλασικό μέτρο; Ποια αμοιβαία συνεννόηση μπορούμε να ελπίζουμε ότι θα διασώσουμε, αν όχι στο πλαίσιο της κοινής κληρονομιάς, σκέψης και συναισθήματος σε αυτές τις δύο γλώσσες, για την κατανόηση των οποίων κανένας ευρωπαϊκός λαός δεν βρίσκεται σε πλεονεκτική θέση έναντι των άλλων;

Ο ποιητής Γ.Σεφέρης,μετέφρασε ποίηση του Έλιοτ(Έρημη Χώρα,1936)

Ο ποιητής και μεταφραστής των Τεσσάρων Κουαρτέτων (εκδ.Πατάκη)Χάρης Βλαβιανός σε παλαιότερη συνέντευξή του είπε για τον Έλιοτ:"Ο ρόλος του Έλιοτ και του Πάουντ στη διαμόρφωση του μοντερνιστικού προτάγματος, στην ανανέωση του ποιητικού ιδιώματος, είναι κεντρικός. Αυτό που ονομάζουμε μοντερνισμό στην ποίηση ορίζεται από θεμελιώδη έργα, όπως η «Έρημη Χώρα», το «Χιου Σέλγουιν Μώμπερλυ», τα «Τέσσερα Κουαρτέτα» και τα «Κάντος». Φυσικά, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο Πάουντ και ο Έλιοτ δεν ήταν μόνοι: και άλλοι ποιητές, όπως ο Στήβενς και ο κάμμινγκς στην Αμερική, ο Σεφέρης, ο Ελύτης, ο Εμπειρίκος και ο Εγγονόπουλος στα καθ’ ημάς, διαμόρφωσαν από κοινού μια νέα 

αντίληψη για την ποίηση."

Είπε:

"Η Ποίηση δεν είναι η απελευθέρωση των αισθημάτων, αλλά η δραπέτευση από τα αισθήματα. Δεν είναι η έκφραση της προσωπικότητας αλλά η δραπέτευση από την προσωπικότητα. Αλλά θα πρέπει κανείς να έχει αισθήματα και προσωπικότητα για να θέλει να δραπετεύσει από αυτά."

"Ένα θεατρικό έργο πρέπει να σου δίνει να σκεφθείς κάτι. Όταν βλέπω ένα έργο και το καταλαβαίνω με τη πρώτη, τότε ξέρω ότι δεν είναι και πολύ καλό."

"Πού είναι η όλη η σοφία που χάσαμε μέσα στη γνώση; Πού είναι όλη η γνώση που χάσαμε μέσα στην πληροφόρηση;"

Πηγές:lifo,βιβλιονέτ,γνωμικολογικόν,wikipaidia.