Κυριακή 4 Δεκεμβρίου 2016

Σχολική στέγη για τα προσφυγόπουλα της Μαγνησίας. Αντιδράσεις με ή χωρίς δικαιολογία;

 Σχολική στέγη για τα προσφυγόπουλα της  Μαγνησίας 

Αντιδράσεις με ή χωρίς δικαιολογία;


Της Χαριτίνης Μαλισσόβα

Την περασμένη εβδομάδα κλήθηκαν οι γονείς  συστεγαζόμενων σχολείων να ψηφίσουν σχετικά με την αποδοχή  ή όχι των προσφυγόπουλων στην  σχολική μονάδα που φοιτούν τα παιδιά τους .Όπως είχε διαφανεί από την συγκέντρωση που είχε προηγηθεί, το αποτέλεσμα ήταν η συντριπτική πλειοψηφία και των δύο σχολείων  να καταψηφίσουν  την απόφαση των αρμόδιων φορέων να ενταχθούν τα 20 περίπου προσφυγόπουλα  σε πρόγραμμα απογευματινής φοίτησης ,εκτός του ωραρίου των  «μόνιμων» μαθητών του σχολείου.

Παρόλη τη διαβεβαίωση του ιατρικού και παιδιατρικού συλλόγου για την πλήρη κάλυψη από πλευράς εμβολίων, οι γονείς αντιδρούν επειδή δεν πείθονται ότι ο εμβολιασμός αρκεί για τη μη διασπορά άλλων ασθενειών, αφού οι συνθήκες διαμονής στον προσφυγικό καταυλισμό θεωρούνται ανεπαρκείς και άθλιες ,καθιστώντας βέβαιη τη μετάδοσή τους  από τους επικείμενους μαθητές.

Να σημειωθεί ότι στη συγκεκριμένη σχολική μονάδα μέχρι και πριν από μία εβδομάδα ένα τμήμα 20 μαθητών φιλοξενούταν στο γυμναστήριο του σχολείου αναμένοντας την κατασκευή του κοντέινερ όπου και στεγάστηκαν τελικά.

Υπάρχουν μόλις 10 τουαλέτες στο σχολείο για 400 παιδιά, ενώ  υπάρχουν άλλα τέσσερα κοντέινερς που φιλοξενούν  κάποιες τάξεις του ενός εκ των δύο συστεγαζόμενων σχολείων.

Σε ένα ήδη επιβαρυμένο κτιριακά σχολείο πώς είναι δυνατό να γίνεται λόγος για φιλοξενία και άλλων παιδιών; Υπάρχει, λοιπόν, αντικειμενικά  ζήτημα εξ ου και η εύλογη –μέχρι ενός σημείου αντίδραση των γονέων. Το ερώτημα είναι γ ι ατ ί επιλέχθηκε η συγκεκριμένη σχολική μονάδα σε σύνολο 45 σχολείων του πολεοδομικού συγκροτήματος αλλά και γιατί έλαβε δημοσιότητα η αντίδραση των γονέων της συγκεκριμένης σχολικής μονάδας και όχι της προηγούμενης στην οποία είχαν απορρίψει την φοίτηση των προσφυγόπουλων.

Φυσικά οι ακραίες αντιδράσεις και η υβριστική συμπεριφορά ορισμένων γονέων μόνο καλό δεν κάνουν στα ίδια τους τα παιδιά.Δεν ξέρουν καν αν το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας  τους θα εισακουστεί  ,αφού η πίεση από πλευράς Ύπατης  Αρμοστείας για την όσο το δυνατό ταχύτερη ένταξη των  μικρών προσφύγων σε κάποια σχολική μονάδα είναι δεδομένη.

Από την άλλη, οι  γονείς που αντιδρούν έντονα είναι οι ίδιοι που ανέχονται τα παιδιά τους να φοιτούν σε πρόχειρους καταυλισμούς και αντί να κάνουν ενέργειες σχετικές με την  προέκταση του κτιρίου  και την αξιοπρεπή στέγαση των παιδιών τους  αναλώνονται εναντίον μιας προειλημμένης απόφασης  φτάνοντας σε όρια ρατσισμού, ξενοφοβίας, ακόμα και θρησκευτικού ρατσισμού.

Ας μην ξεχνάμε ότι  η εκπαιδευτική κοινότητα  προ εικοσαετίας αντιμετώπισε ανάλογες συμπεριφορές και αντιδράσεις γονέων απέναντι στους αλλοδαπούς οικονομικούς μςτανάστες. Τότε σπεύδανε να εκχριστιανίσουν τους αλλόθρησκους .Οι βαφτίσεις έδιναν και έπαιρναν και  το μόνιμο bullying της εποχής ήταν  να αποκαλούν τα Ελληνάκια  με υποτιμητικό τόνο την εθνικότητα των μεταναστών. Κύλησε πολύς χρόνος από τότε ,οι αλλοδαποί ενσωματώθηκαν τόσο στο ευρύτερο  κοινωνικό όσο και  και στο  σχολικό περιβάλλον, σε σημείο που πολλοί γονείς αλλοδαπών να αντιδρούν εντονότατα στην φοίτηση των προσφύγων στο σχολείο των παιδιών τους.

 

Στην περίπτωση των προσφύγων ,ας μην ξεχνάμε πως η πρόθεσή τους είναι να φύγουν από την Ελλάδα το συντομότερο. Ας μην ξεχνάμε όμως και  πως ουδέν μονιμότερο του προσωρινού.

Ας μείνουμε στην ουσία του προβλήματος και ας δοθεί λύση επιλέγοντας το σχολείο που εκπληρώνει τις προδιαγραφές .Οι δε γονείς, ας αγωνίζονται με το ίδιο σθένος για τα πραγματικά και ουσιώδη προβλήματα των σχολικών μονάδων για το καλό των παιδιών τους.

Και, κυρίως, ας μην ξεχνάμε πως η δυστυχία μπορεί  να χτυπήσει ανά πάσα στιγμή και τη δική μας πόρτα.

 

Χ.Μ