Προτάσεις μεταφρασμένης λογοτεχνίας.

Επιμέλεια:Χαριτίνη Μαλισσόβα

 

Ομαδικό πορτρέτο με μία κυρία,

Χάινριχ Μπελ,εκδ. Πόλις

Μετάφραση: Μαργαρίτα Ζαχαριάδου

Το «Ομαδικό πορτρέτο με μία κυρία» είναι ένα απροσδόκητο βιβλίο και ένα εκπληκτικό επίτευγμα. Ο Μπελ επιλέγει για κεντρική ηρωίδα τη, σχεδόν αφανή, αντι-ηρωική Λένι, της οποίας το ψυχογράφημα φιλοτεχνεί μέσα από μικρές αφηγήσεις-μαρτυρίες ανθρώπων που τη γνώρισαν ή την αγάπησαν. Στο βιβλίο, η Λένι «υπάρχει και δεν υπάρχει»,γράφει η μεταφράστρια του βιβλίου,Μαργαρίτα Ζαχαριάδου(efsyn)

 

Μιλά σπάνια, χαίρεται τη ζωή της, επιβιώνει σχεδόν ασύνειδα, κάνει λάθη, παντρεύεται, χηρεύει, ερωτεύεται, γίνεται αντικείμενο πόθου, γίνεται μητέρα, γίνεται σύμβολο μιας ζωής με πολύ λίγους κανόνες και ελάχιστη φασαρία. Χρονικά, οι αφηγήσεις καλύπτουν τα ταραγμένα προπολεμικά χρόνια στη Γερμανία, την απάνθρωπη περίοδο του πολέμου και τέλος την καπιταλιστική ορθοδοξία της γερμανικής κοινωνίας μετά τον πόλεμο, αποφεύγοντας όμως σε κάθε περίπτωση την κοινοτοπία και τις χιλιοειπωμένες ιστορίες.

Το Ομαδικό πορτρέτο είχε εκδοθεί, σε μετάφραση Γιάννη Λάμψα, από τις εκδόσεις Ζάρβανος το 1972, τη χρονιά που απονεμήθηκε στον Μπελ το βραβείο Νομπέλ.

 

Το βιβλίο «χωρίζεται» σε δύο μέρη. Στο πρώτο έχουμε τις μαρτυρίες όσων γνώρισαν τη Λένι, όπως τις καταγράφει ο αφηγητής. Φτάνουμε έτσι στις 2 Μαρτίου 1945. Είναι η μέρα της τελευταίας από τις αναρίθμητες αεροπορικές επιδρομές των Συμμάχων εναντίον της Κολονίας που σηματοδοτούν την κατάρρευση της αντίστασής της. Αντιλαμβάνεται κανείς ότι μιλώντας για την Κολονία ο Μπελ μιλά στην ουσία για όλη τη Γερμανία.

 

Στο δεύτερο μέρος τα πρόσωπα που μιλούσαν για τη Λένι εισέρχονται επίσης στην αφήγηση και τώρα πλέον δεν μιλούν μόνο για την ίδια αλλά και για τον εαυτό τους και τη δική τους ζωή. Οι αφηγήσεις τους συμπληρώνουν το πορτρέτο της πρωταγωνίστριας, όμως με τρόπο φασματικό μας προσφέρουν και κάτι σημαντικότερο: την πολυεπίπεδη εικόνα της εποχής.

 

Ο Μπελ πίστευε πως ένα μυθιστόρημα, όσο υποκειμενικό κι αν παρουσιάζεται, βρίσκεται πιο κοντά στην ιστορική αλήθεια από ένα βιβλίο Ιστορίας. Αυτό μοιάζει υπερβολικό, όμως επιβεβαιώνει την πίστη του στη δύναμη της λογοτεχνίας - και το Ομαδικό πορτρέτο με μία κυρία συνιστά την καλύτερη απόδειξη. Είναι σπουδαίο έργο - και περισσότερο επίκαιρο από ποτέ(Αν. Βιστωνίτης στο Βήμα.)

Ο Χάινριχ Μπελ γεννήθηκε το 1917 στην Κολωνία και πέθανε το 1985 στο Μπόρνχαϊμ-Μέρτεν. Χάρη στις λογοτεχνικές του αρετές, καθιερώθηκε πολύ γρήγορα ως ένας από τους πιο αναγνωρισμένους Γερμανούς συγγραφείς. Τιμήθηκε με τα βραβεία Μπύχνερ (1967) και Νόμπελ (1972).

Μωρό από ατόφιο χρυσάφι

Margaret Drabble,εκδ.Πόλις

Μυθιστόρημα

Μετάφραση: Κατερίνα Σχινά

 

 

Η Τζες Σπέιτ μεγαλώνει μόνη της στο Λονδίνο την κόρη της Άννα, ένα «μωρό από ατόφιο χρυσάφι», σχεδόν αγγελικό, ένα παιδί που δεν θα μεγαλώσει ποτέ.

Η Άννα, η οποία πάσχει από ελαφρά νοητική στέρηση, είναι ένα πλάσμα ακτινοβόλο, χαρούμενο και καλότροπο, που ορίζει τη ζωή όσων την αγαπούν. Το βιβλίο μάς μιλά για τη ζωή τους, όπου τα καθήκοντα της Τζες ως μητέρας δεν τελειώνουν ποτέ, χωρίς όμως αυτό να την εμποδίζει να ζει μια ζωή γεμάτη φίλους, έρωτες και νέες γνωριμίες. Είναι επίσης η ιστορία μιας γενιάς.

Μέσα από το δίπολο της Τζες και της Άννας σκιαγραφείται μια ολόκληρη κοινωνία γυναικών, γυναικών που εργάζονται, κάνουν καριέρα, παντρεύονται, χωρίζουν, ανακαλύπτουν τη μητρότητα, την αρρώστια, την επιτυχία και την αποτυχία. Και, ταυτόχρονα, είναι η ιστορία μιας πόλης, του πολυπολιτισμικού Λονδίνου της δεκαετίας του 1960 και του 1970, όπου τα πάντα μοιάζει να αλλάζουν. Η Μάργκαρετ Ντραμπλ τοποθετεί τους ήρωές της στην καρδιά του Λονδίνου που, μετά τη μεταπολεμική γκριζάδα του, ανακαλύπτει ξαφνικά το χρώμα, την κίνηση, τη μουσική, την Κάρναμπι Στριτ και τους Μπιτλς. Και μέσα σε αυτό το πλαίσιο κινούνται όλοι, διανοούμενοι, ανθρωπολόγοι, ηθοποιοί, γιατροί, δημοσιογράφοι, ποιητές, μποέμ και φιλελεύθεροι.

Το «Μωρό από ατόφιο χρυσάφι» δεν είναι απλώς ένα μυθιστόρημα για τη σχέση μάνας-κόρης, για τον έρωτα και τη φιλία. Είναι ένα μυθιστόρημα που μιλά επίσης για τους αδύναμους, τους τρωτούς ανθρώπους και για τον τρόπο με τον οποίο τους αντιμετωπίζει η κοινωνία. Η αναπηρία περιγράφεται εδώ από την Ντραμπλ, όχι μόνο ως πρόβλημα για την Τζες και τις φίλες της αλλά εξίσου και ως δυνατότητα ευτυχίας. Με τον μοναδικό αφηγηματικό της τρόπο, τον απέριττο και καθαρό, η συγγραφέας μάς ζητά να σκεφτούμε τι σημαίνει να ζεις μια ζωή που να αξίζει τον κόπο.

Η Μάργκαρετ Ντραμπλ γεννήθηκε στο Σέφιλντ το 1939. Ασχολήθηκε με την πεζογραφία, τη βιογραφία και τη λογοτεχνική κριτική. Πρωτοεμφανίστηκε στα γράμματα το 1963 . Το 2011 κυκλοφόρησε η συγκεντρωτική έκδοση των διηγημάτων της με τίτλο "A Day in the Life of a Smiling Woman: Complete Short Stories". Οι λογοτεχνικές διακρίσεις της περιλαμβάνουν πολλά σημαντικά βραβεία.

Συναρπαστικό και αναπάντεχα πλούσιο... Ένα εξαίρετο μυθιστόρημα που επιβεβαιώνει ότι η Ντραμπλ αποτελεί εθνικό θησαυρό.

Daily Mail

Οδυνηρά σοφό.

Wall Street Journal

Spectre

 

                                    Ο James Bond επιστρέφει για 24η φορά στη μεγάλη οθόνη

Σκηνοθεσία: Sam Mendes

Σενάριο :(βασισμένο στους χαρακτήρες του Ian Fleming): John Logan, Neal Purvis, Robert Wade

Παίζουν:Daniel Craig, Christoph Waltz, Ralph Fiennes, Monica Bellucci, Lea Seydoux, Dave Bautista, Ben Whishaw, Naomie Harries

Ένα κωδικοποιημένο μήνυμα από το παρελθόν στέλνει τον James Bond σε μια μοναχική αποστολή στην Πόλη του Μεξικού και τελικά στη Ρώμη, όπου συναντά τη Lucia Sciarra (Monica Bellucci), την όμορφη και απαγορευμένη χήρα ενός περιβόητου εγκληματία. Ο Bond εισχωρεί σε μία μυστική συνάντηση και ανακαλύπτει την εγκληματική οργάνωση, γνωστή ως SPECTRE (Special Executive for Counter-intelligence, Terrorism, Revenge and Extortion). Την ίδια στιγμή στο Λονδίνο, ο Max Denbigh (Andrew Scott), ο νέος αρχηγός του Κέντρου της Εθνικής Ασφάλειας, θέτει υπό αμφισβήτηση τις τακτικές του Bond και αλλά και τη MI6 με επικεφαλής τον νέο M (Ralph Fiennes). Ο Bond στρατολογεί κρυφά τη Moneypenny (Naomie Harris) και τον Q (Ben Whishaw) για να τον βοηθήσουν να βρει τηMadeleine Swann (Léa Seydoux), την κόρη του παλιού του αντιπάλου του Mr White (Jesper Christensen), που μπορεί να εξιχνιάσει το δίκτυο της SPECTRE. Ως κόρη ενός δολοφόνου, μπορεί να καταλάβει τον Bond με έναν τρόπο που οι περισσότεροι αδυνατούν να συλλάβουν.

Ο James Bond μεταφέρεται για 24η φορά στη μεγάλη οθόνη σε μία καταιγιστική υπερπαραγωγή με πολλές ανατροπές. Είναι η δεύτερη ταινία της θρυλικής σειράς που σκηνοθετεί ο βραβευμένος με Όσκαρ Sam Mendes (Skyfall) με πρωταγωνιστή -για τέταρτη φορά- τον εμβληματικό για τον ρόλο Daniel Craig. Τον μοχθηρό και αδίστακτο εχθρό του ευρηματικού μυστικού πράκτορα υποδύεται ο δύο φορές βραβευμένος με Όσκαρ Christoph Waltz (Django Unchained, The Inglourious Basterds), ενώ αυτή τη φορά το ένα από τα Bond Girls ενσαρκώνει η μεθυστική και πιο ώριμη από κάθε άλλη προκάτοχο της Monica Bellucci (Irreversible). Στην ταινία εμφανίζεται η γοητευτική Léa Seydoux, ενώ απολαμβάνουμε και πάλι τους Ralph Fiennes ως Μ, Ben Whishawως Q, Naomi Harris ως Eve Moneypenny αλλά και το καινούριο μοντέλο της Aston Martin που σχεδιάστηκε ειδικά για την ταινία.

Για τη γιορτή της Μέρας των Νεκρών, η ομάδα σχεδιασμού παραγωγής κατασκεύασε 10 διακοσμητικούς σκελετούς, εκ των οποίων ο μεγαλύτερος έφτανε τα 11 μέτρα ύψος. Η κεντρική κατασκευή του καρναβαλιού φοράει ένα καπέλο που έχει πλάτος 10 μέτρων.Για την ίδια σκηνή, επιστρατεύτηκαν 1.520 κομπάρσοι που ντύθηκαν και βάφτηκαν δια χειρός 107 διαφορετικών ειδικών. Κάθε μέρα γυρίσματος ξεκινούσε με τρεισήμισι ώρες προετοιμασίας όλου αυτού του πλήθους.

Μπορεί η ταινία να γυρίστηκε στο Μαρόκο, στο Μεξικό, στην Αυστρία και φυσικά στο Λονδίνο, αλλά το πιο καυτό σκηνικό είναι το διαμέρισμα του Bond. Στο Spectre οι θεατές θα βρεθούν σε ένα από τα λίγα διαμερίσματα του κόσμου που τόσοι άνθρωποι έχουν φαντασιωθεί.

Στη Ρώμη, γυρίστηκε μια εντυπωσιακή σκηνή κυνηγητού για την οποία χρειάστηκαν 8 Aston Martins και 7 Jaguars.Για πρώτη φορά σε ταινία Bondεμφανίζεται μια Aston Martin ειδικά σχεδιασμένη για την ταινία. Πρόκειται για την DB10 που έχει ειδικό σκελετό και φοβερή επιτάχυνση. Κατασκευάστηκαν 10τέτοια αυτοκίνητα, οχτώ εκ των οποίων εμφανίζονται στην ταινία, ενώ τα άλλα δύο χρησιμοποιήθηκαν για την προώθηση της ταινίας.

 

Επιμέλεια:Χαριτίνη Μαλισσόβα

(Πηγή:Village Cinemas,Cineramen,Thousandnews)

 

 

 

                         Οι διπλανοί

                     ( Η τέχνη της συνύπαρξης στη σχολική αίθουσα)

 

 

Της Χαριτίνης Μαλισσόβα

Σημαντικό ρόλο στην καλή ψυχολογία του μαθητή ,εκτός από την σωστή προετοιμασία του, παίζει και ο παράγοντας της καλής σχέσης του με τους συμμαθηές του.

Ο πιο κοντινός (τουλάχιστον τοπικά) είναι εκάστοτε διπλανός ,το παιδί δηλαδή με το οποίο κάθονται στο ίδιο θρανίο.

Ο «διπλανός» είναι εκείνος με τον οποίο μοιράζεται το ίδιο θρανίο,τον ίδιο χώρο .Ο χώρος αυτός οριοθετείται «φυσικά» αλλά και «πρακτικά» .Το μισό το κατέχει ο ένας μαθητής και το άλλο μισό ο άλλος.Μοιράζομαι έναν χώρο,αυτομάτως σημαίνει ότι γνωρίζω τα όριά μου,δεν κάνω κατάχρηση του χώρου του άλλου,σέβομαι τα αντικείμενά του και προστατεύω τα δικά μου και όταν κριθεί απαραίτητο τα μοιράζομαι με το άλλο παιδί.

Τι γίνεται όμως, όταν δεν μπορούν να οριοθετήσουν το χώρο τους;

Δεν είναι λίγες οι φορές που τα παιδιά παραβιάζουν τον χώρο των διπλανών τους,κοιτάνε τα γραπτά τους,αντιγράφουν από εκείνους ή και τους ενοχλούν φλυαρώντας και αποσπώνtας την προσοχή τους συχνά σε βαθμό που να μην μπορούν να αντέξουν την μοιραία συγκατοίκηση..

Όταν,δε,υπάρχει μεγάλος αριθμός παιδιών σε ένα τμήμα με ανάλογη συμπεριφορά,τότε και η δυσκολία συνδυασμού επιτυχημένης «συγκατοίκησης»αυξάνεται αλλά και οι πιθανότητες για επιτυχημένο συνδυασμό ελαχιστοποιούνται.

Συμβαίνει συχνά,παιδιά να ασκούν ψυχολογική πίεση στον διπλανό τους ,είτε δείχνοντας ανταγωνιστική διάθεση είτε προσβάλλοντάς το με διάφορους τρόπους, δημιουργώντας του ψυχολογικό τραύμα και αρνητισμό προς το σχολικό περιβάλλον.Αποτέλεσμα αυτών οι γονείς είτε να ακούν από τα παιδιά τους ότι δεν θέλουν να πάνε στο σχολείο είτε να αντιλαμβάνονται αλλαγή στην ψυχική τους διάθεση.

Στην κλασική(παραδοσιακή)διάταξη των θρανίων υπάρχει ένας διπλανός,αλλά στο σχήμα Π ή και στις ομάδες ανά 6 παιδιά,υπάρχουν περισσότεροι από ένας συγκάτοικοι,οπότε και οι συνδυασμοί είναι ακόμη επισφαλέστεροι.Δεν είναι λίγες οι φορές που οι εκπαιδευτικοί γίνονται αποδέκτες παραπόνων από γονείς και μαθητές με στόχο την αποφυγή του « διπλανού»με την απομάκρυνσή του και δεν είναι λίγες και οι φορές όπου σε «δύσκολα» τμήματα, οι αλλαγές των συνδυασμών είναι επιβεβλημένες.

Πέρα από την αναπόφευκτη και συχνά επιβεβλημένη «δημιουργική φασαρία»,η διδακτική ώρα είναι πολύτιμη για να χάνεται στις παραινέσεις και στις προτροπές σε όλη τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς.

Θεωρητικά,τα ζητήματα τάξης και ησυχίας πρέπει να λύνονται από την Α’τάξη,όμως ας μην αγνοούμε ότι ο συνδυασμός των μαθητών σε μια σχολική αίθουσα είναι και θέμα συγκυρίας: ο αριθμός των μαθητών,η αναλογία κοριτσιών- αγοριών, ο αριθμός των μαθητών με μαθησιακές δυσκολίες,με διάσπαση προσοχής,με διαταραγμένο οικογενειακό πειβάλλον , με ελλειματική προσοχή,με επιθετικότητα είναι σημαντικοί παράγοντες που καθορίζουν μια επιτυχημένη ή όχι διδακτική διαδικασία και κατ επέκτασιν τη δημιουργία καλού κλίματος στην τάξη.

Ωστόσο,κάθε εκπαιδευτικός οφείλει να προσπαθεί ώστε «να ενταχθούν» όλα τα παιδιά στο περιβάλλον της αίθουσας και να δημιουργήσει ένα τέτοιο κλίμα,ώστε να μην υπάρχουν κλίκες ,προτιμήσεις ή και περιθωριοποιήσεις μαθητών…

Πρωταρχικό ρόλο σε όλα τα παραπάνω κατέχει και η στάση των γονέων : όταν ένα παιδί είναι κοινωνικά έτοιμο να αντιμετωπίσει το σχολικό περιβάλλον,όταν δεν δημιουργείται από το σπίτι κλίμα ανταγωνισμού ή και υπεροψίας αλλά και όταν υπάρχει κλίμα ηρεμίας και συμπαράστασης στα παιδιά,όταν έρχονται εξοπλισμένα από το οικογενειακό περιβάλλον με αυτοπεποίθηση ,αλλά όχι θράσος ούτε αίσθημα κατωτερότητας, όταν είναι υπεύθυνα,ώριμα και οριοθετημένα,η επίτευξη του καλού κλίματος είναι βέβαιη.

Ας μην ξεχνάμε ότι ο ρόλος του σχολείου είναι πρωτίστως να κοινωνικοποιεί τον μαθητή,ώστε να μάθει να συναναστρέφεται διαφορετικές προσωπικότητες και να είναι ανεκτικός απέναντι στους διαφορετικούς από εκείνον.

Όσο για το χώρο της σχολικής τάξης: τα παιδιά πάντα βρίσκουν τον τρόπο να συνυπάρχουν ειρηνικά και δημιουργικά με την διακριτική επίβλεψη των δασκάλων τους,αρκεί να πρυτανεύει η Ψυχραιμία, η Λογική , η Δικαιοσύνη, η Ισότητα,αμφίδρομα.

Το σχολείο είναι η μικρογραφία της κοινωνίας στην οποία θα κληθεί στο μέλλον να ζήσει ως ανεξάρτητος και δημιουργικός πολίτης.

 

 

Έντγκαρ Άλλαν Πόε

«Τα Νεανικά» & «Τα Ανάλεκτα» Ποιήματα

Εκδ.Gutenberg

Επιμέλεια:Χαριτίνη Μαλισσόβα

Από τις Εκδόσεις Gutenberg, κυκλοφορούν Τα Νεανικά και Τα Ανάλεκτα Ποιήματα του Έντγκαρ Άλλαν Πόε σε πρόλογο και μετάφραση του Γιώργου Βαρθαλίτη και επιμέλεια Δημήτρη Αρμάου.

Τα Ποιήματα του Edgar Allan Poe ανήκουν στα πλέον εμβληματικά και δημοφιλή έργα της παγκόσμιας λογοτεχνίας και στις σημαντικότερες εκδηλώσεις της ιδιοφυίας του δημιουργού τους.

 «Τα Νεανικά» εμπεριέχουν τα ποιήματα της νεανικής ηλικίας του Πόε. Εκδηλώσεις μιας πρώιμης, ασυνήθιστης και βασανισμένης ιδιοφυίας, ανήκουν στα σπουδαιότερα έργα του Πόε. Συμπεριλαμβάνουν τις μεγάλες συνθέσεις του Αλ Ααραάφ και Ταμερλάνο, καθώς και μικρά έξοχα λυρικά.

 

 

«Τα Ανάλεκτα» περιλαμβάνουν όλα τα ποιήματα της ωριμότητας του Πόε. Εδώ θα συναντήσει κανείς μερικά από τα πλέον εμβληματικά και αγαπημένα ποιήματα, όχι μόνο του Πόε αλλά γενικότερα της σύγχρονης λογοτεχνίας, όπως Το Κοράκι, την Άνναμπελ Λη, το Ουλαλούμ και άλλα, πολλά από τα οποία μεταφράζονται για πρώτη φορά στη νεοελληνική. Και τα δύο βιβλία συνοδεύονται από την κλασσική εικονογράφηση του Heath Robinson.

Ο Έντγκαρ Άλλαν Πόε (Edgar Allan Poe, 19 Ιανουαρίου 1809– 7 Οκτωβρίου 1849) ήταν Αμερικανός ποιητής και πεζογράφος. Υπήρξε ένας από τους κύριους εκπροσώπους του αμερικανικού ρομαντισμού. To λογοτεχνικό του έργο είχε σημαντική επίδραση στην παγκόσμια λογοτεχνία, αποτελώντας θεμέλιο λίθο για την εξέλιξη σύγχρονων λογοτεχνικών ειδών, όπως η αστυνομική λογοτεχνία ή οι ιστορίες τρόμου και φαντασίας. Θεωρείται πρωτοπόρος στο είδος του αστυνομικού μυθιστορήματος, το οποίο ανέπτυξε μέσα από τις τρεις ιστορίες του με ήρωα τον Ωγκύστ Ντυπέν (Auguste Dupin), μεταξύ αυτών Οι Δολοφονίες της Οδού Νεκροτομείου. Τα έργα αυτά αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης για τις μεταγενέστερες ιστορίες του Άρθουρ Κόναν Ντόυλ, με κεντρικό ήρωα τον Σέρλοκ Χολμς.

Η φήμη του Πόε υπήρξε αρκετά μεγάλη τόσο στην Αμερική όσο και στην Ευρώπη. Αμερικανοί λογοτέχνες που εκτιμούσαν το έργο του και επηρεάστηκαν από αυτό, ήταν ο Ουώλτ Ουίτμαν, ο Χ. Φ.Λάβκραφτ, ο Γουίλιαμ Φώκνερ, καθώς και ο Χέρμαν Μέλβιλ.

Αντιθέτως, ο Μαρκ Τουαίην υπήρξε αυστηρός κριτής του, όπως και ο ποιητής Τ. Σ. Έλιοτ, ο οποίος ωστόσο εκτιμούσε το κριτικό του έργο.