Έβερεστ

Η περιπέτεια της κατάκτησης της κορυφής.

 

121'

Σκηνοθεσία: Μπαλτάζαρ Κορμάκουρ

Το 1997, το βιβλίο του Jon Krakauer του στον αέρα έγινε εθνικό best-seller. Η νέα ταινία του σκηνοθέτη Baltasar Kormakur (2 Guns), δεν βασίζεται σε αυτό το βιβλίο, αλλά είναι εμπνευσμένη από την ίδια ιστορία.:Μια ομάδα εξερεύνησης ανεβαίνει στο Everest με την χαρά της εξερεύνησης και την περηφάνεια του επιτεύγματος να κάνουν τους κινδύνους να φαίνονται πιο μικροί. Όμως όταν ο στόχος θα γίνει πραγματικότητα μία μεγάλη χιονοθύελλα θα πλησιάσει εκεί που ο άνθρωπος δεν είναι σε θέσει έτσι κι αλλιώς να ζήσει. Η ομάδα θα πρέπει να πάρει δύσκολες για την επιβίωσή της αποφάσεις, ενώ οι συγγενείς των εξερευνητών ανησυχούν για τους δικούς τους.

Αυτή η τραγωδία της πραγματικής ζωής είναι το απόλυτο :“άνθρωπος εναντίον της φύσης” αναδεικνύοντας την ανθρώπινη αδυναμία.

Στην ταινία που βασίζεται σε αληθινή ιστορία, πρωτοστατεί ο Τζέισον Κλαρκ στο ρόλο ενός επίδοξου ορειβάτη που θα σκαρφαλώσει στην πιο ψηλή κορυφή του κόσμου, έχοντας συνοδοιπόρους του τον Τζος Μπρόλιν, τον Τζέικ Τζίλενχαλ, τον Τζον Χοκς και τον Σαμ Γουόρθινγκτον με την Κίρα Νάιτλι, την Ρόμπιν Ράιτ και την Έμιλι Γουότσον να βρίσκονται στα μετόπισθεν,αλλά και τον ελληνικής και νορβηγικής καταγωγής, ηθοποιό του Βασιλικού Εθνικού Θεάτρου της Αγγλίας, Δημήτρη Γκορίτσα.

Η ιστορία, που καταγράφεται πιο ολοκληρωμένα στο μπεστ σέλερ του Τζον Κρακάουερ (Jon Krakauer) «Into Τhin Air» - και ήδη έχει μεταφερθεί στην μικρή οθόνη το 1997 στην τηλεοπτική σειρά: Into Thin Air: Death on Everest - έχει χρησιμοποιήσει ως πρωτότυπες πηγές τα ημερολόγια των επιζώντων και τις συνεντεύξεις τους. Στο «Έβερεστ» το σενάριο υπογράφουν οι Γουίλιαμ Νίκολσον («Gladiator», «Αλύγιστος») και Σάιμον Μποφόι(βραβευμένος με Όσκαρ για το «Slumdog Millionaire»)

Ο συνδυασμός αληθινών γεγονότων και σεναριακής ανάπλασής τους βγάζει κερδισμένο τον Μπαλτάσαρ Κορμακούρ. Εκμεταλλευόμενος το συναρπαστικό τοπίο των Ιμαλαΐων (πολλά γυρίσματα έγιναν και στις ιταλικές Άλπεις ), τις δυνατότητες της τρισδιάστατης εικόνας και τα ειδικά εφέ, ο Ισλανδός σκηνοθέτης («101 Ρέικιαβικ», «The Deep» και τα χολιγουντιανά «Το Τελικό Χτύπημα», «2 Guns» ) προσεγγίζει την ιστορία του με ρεαλισμό, ζωντανεύοντας μερικές αγωνιώδεις, απόλυτα πειστικές σκηνές δράσης.

Επιμέλεια:Χαριτίνη Μαλισσόβα

Η Διάσωση(The Martian)

Με εκπληκτικά εφέ και αρκετή δόση χιούμορ

144´

Σκηνοθεσία: Ρίντλεϊ Σκοτ

Το 2011 ο προγραμματιστής Άντι Γουέιρ εξέδωσε μόνος του το πρώτο του μυθιστόρημα «The Martian» «Άνθρωπος στον Άρη»(στην Ελλάδα από τις εκδόσεις Παπαδόπουλος) το οποίο αγοράστηκε από εκδοτικό οίκο τρία χρόνια αργότερα, για να γίνει εν μία νυκτί μεγάλο λογοτεχνικό μπεστ σέλερ, «το καλύτερο βιβλίο καθαρής επιστημονικής φαντασίας εδώ και χρόνια», σύμφωνα με τη Wall Street Journal.Το Χόλιγουντ έσπευσε να αγοράσει τα δικαιώματα και να το μεταφέρει στον κινηματογράφο.

Η ταινία κυκλοφόρησε μόλις λίγες ημέρες μετά την ανακοίνωση της NASA για ανακάλυψη νερού στον Αρη.

Άλλοι μιλούν για ευτυχή σύμπτωση κι άλλοι για πανέξυπνο διαφημιστικό κόλπο,ενώ λέγεται ότι η «Διάσωση» είναι αδιαμφισβήτητα η καλύτερη scifi ταινία των τελευταίων χρόνων.

Ο ήρωας συμμετέχει σε μια επανδρωμένη αποστολή στον Άρη, όταν μια ξαφνική θύελλα τον παρασύρει και τον τραυματίζει, απειλώντας ταυτόχρονα τη ζωή των υπολοίπων πέντε συναδέλφων του, οι οποίοι αναγκάζονται να απογειωθούν εκτάκτως, θεωρώντας τον νεκρό. Εκείνος όμως καταφέρνει να επιστρέψει στην εγκαταλελειμμένη βάση, όπου πρέπει να επιβιώσει με ελάχιστες προμήθειες και να βρει τρόπο να επικοινωνήσει με τη Γη.

Με τις σκηνοθετικές οδηγίες του Ρίντλεϊ Σκοτ, «Η Διάσωση» έχει ένα λαμπερό καστ που περιλαμβάνει επίσης τους Τζέσικα Τσαστέιν, Κρίστεν Ουίγκ, Κέιτ Μάρα, Μάικλ Πένια, Τζεφ Ντάνιελς, Τσιουέτελ Ετζίοφορ, και Ντόναλντ Γκλόβερ.

Ο Ρίντλεϊ Σκοτ γνωρίζει τα κατατόπια του διαστήματος. Μετά τα «Alien: Ο επιβάτης του διαστήματος» και «Blade Runner: Ομάδες εξόντωσης»έχει αποκτήσει περίοπτη θέση στο σινεμά επιστημονικής φαντασίας.Το στοιχείο που κάνει τη διαφορά στη Διάσωση είναι αδιαμφισβήτητα το χιούμορ της.

Από επιστημονικής άποψης η ταινία είναι αρκετά ακριβής και ενδιαφέρουσα με εκπληκτικά εφέ και όλα αυτά τα στοιχεία την κάνουν μία καλή επιλογή για κινηματογράφο και ίσως μία ματιά στο μέλλον των αστρικών ταξιδιών.

Επιμέλεια:Χαριτίνη Μαλισσόβα

 

                                                    Βραβείο Νομπέλ λογοτεχνίας 2015
                     Σκληρές Αλήθειες από τη Σβετλάνα Αλεξίεβιτς

 

Επιμέλεια:Χαριτίνη Μαλισσόβα

Στην Σβετλάνα Αλεξίεβιτς δόθηκε το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας για το 2015.

«Για τα πολυφωνικά της γραπτά, ένα μνημείο στον πόνο και το κουράγιο στην εποχή μας»,

αναφέρει η Σουηδική Βασιλική Ακαδημία Επιστημών στην ανακοίνωσή της.

Η βράβευση της 67χρονης δημοσιογράφου και συγγραφέως ανακοινώθηκε το μεσημέρι της Πέμπτης.

Η Αλεξίεβιτς γεννήθηκε το 1948 στην Ουκρανία, αλλά μεγάλωσε στην Λευκορωσία,όπου ζει ως αντικαθεστωτική.
Απόφοιτος της σχολής Δημοσιογραφίας του Πανεπιστημίου του Μινσκ, η Σβετλάνα Αλεξίεβιτς εργάστηκε τη δεκαετία του ΄70 στην εφημερίδα Selskaia Gazeta, την εφημερίδα των σοβιετικών κολχόζνικων. Τότε ξεκίνησε να μαγνητοφωνεί μαρτυρίες γυναικών που είχαν πολεμήσει κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Με βάση αυτές θα γράψει το πρώτο της μυθιστόρημα με τίτλο «Ο Πόλεμος δεν έχει Πρόσωπο Γυναίκας».

Το 1993, η Αλεξίεβιτς εξέδωσε το βιβλίο της «Γοητευμένοι από τον θάνατο», με θέμα τις αυτοκτονίες που σημειώθηκαν στην πρώην ΕΣΣΔ μετά την πτώση του κομμουνισμού, ενώ το 1996 κυκλοφόρησε το βιβλίο της «Τσερνόμπιλ – ‘Ενα χρονικό του μέλλοντος» (μεταφρασμένο και στα ελληνικά, εκδ. Περίπλους), που περιλαμβάνει μαρτυρίες για το πυρηνικό ατύχημα του 1986, τις οποίες συνέλεξε η συγγραφεάς περιπλανώμενη επί δύο χρόνια στην Απαγορευμένη Ζώνη με κίνδυνο της υγείας της και της ζωής της.

 Το κύριο έργο της, όμως, είναι τα βιβλία μαρτυριών που συγγράφει, προσδίδοντας νέα διάσταση στο γραμματολογικό είδος της λεγόμενης τεκμηριωτικής πεζογραφίας.

 Η Αλεξίεβιτς έχει τιμηθεί για τα έργα της με πλήθος διεθνών διακρίσεων, μεταξύ των οποίων το βραβείο της Ένωσης Συγγραφέων Σουηδίας, το βραβείο Αντρέι Σινιάφσκι, το ρωσικό βραβείο Θριάμβου, το Βραβείο Λειψίας «για αμοιβαία κατανόηση στην Ευρώπη -1998», το γαλλικό Βραβείο «Μάρτυρας του Κόσμου – 1999», το Βραβείο Χέρντερ και το Βραβείο Καλύτερου Πολιτικού Βιβλίου της Γερμανίας.

    Οξύτατες αντιδράσεις, τόσο από στρατιωτικούς κύκλους όσο και πό εκπροσώπους του παλαιού καθεστώτος - οι οποίες μάλιστα κατέληξαν σε δικαστική δίωξή της -  είχε προκαλέσει το βιβλίο της Αλεξίεβιτς «Οι Μολυβένιοι Στρατιώτες» (1989). Σ' αυτό αποκάλυπτε τη σκληρή αλήθεια για τον δεκαετή «άγνωστο» πόλεμο των Σοβιετικών στο Αφγανιστάν. Η έκδοση ήταν απαγορευμένη επί πολλά χρόνια . Τα βιβλία της κυκλοφορούν μεταφρασμένα σε δεκάδες χώρες, όχι όμως και στην πατρίδα της.

 

Τα φετινά βραβεία…

Η Σουηδική Ακαδημία έλαβε 259 προτάσεις για το φετινό βραβείο και κατέληξε σε 198 υποψηφίους. Ανάμεσά τους ήταν και 36 πρωοτεμφανιζόμενοι

Μερικά από τα φαβορί για το Νομπέλ Λογοτεχνίας, ήταν οι :Χαρούκι Μουρακάμι (Ιαπωνία), Φίλιπ Ροθ (ΗΠΑ), Ngugi Wa Thiong’o (Κένυα), Ισμαήλ Κανταρέ (Αλβανία).

Από τους 11 βραβευθέντες με το βραβείο Νομπέλ από το 1901, μόνο 13 ήταν γυναίκες, μεταξύ των οποίων η καναδέζα Αλις Μονρό (2013), η ρουμάνα Χέρτα Μίλερ (2009), η βρετανίδα Ντόρις Λέσινγκ (2007), η αυστριακή Ελφρίντε Γιέλινεκ (2004), η πολωνέζα Βισλάβα Ζιμπόρσκα (1996), η αμερικανίδα Τόνι Μόρισον (1993), η νοτιοαφρικανή Ναντίν Γκόρντιμερ (1991), η γερμανοεβραία Νέλυ Σακς, που μοιράστηκε το βραβείο 1966, η Χιλιανή Γκαμπριέλα Μιστράλ, η αμερικανίδα Πέρλ Μπάκ (1938), η δανέζα Ζίγκριντ Ουντσετ (1928), η ιταλίδα Γκράτσια Ντελέντα (1926) και η σουηδέζα Σέλμα Λάγκερλοφ (1909).

 Ο μέσος όρος ηλικίας των βραβευθέντων με το Νομπέλ Λογοτεχνίας είναι τα 64 χρόνια.