Το πιο σοβαρό πρόβλημα του Άι-Βασίλη

Οι Νεράιδες,
οι Πρίγκιπες του Χειμώνα
και το Ζωηρό Ξωτικό

δίνουν λύση στο
ΤΟ ΠΙΟ ΣΟΒΑΡΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΟΥ ΑΪ-ΒΑΣΙΛΗ

(Το παραμύθι έγραψε η Χαριτίνη Μαλισσόβα και το παρουσίασαν στη χριστουγεννιάτικη γιορτή του σχολείου τους οι μαθητές της Δ2´ τάξης του 3ου Δημοτικού Σχολείου Ν.Ιωνίας)

Οι Νεράιδες του Χειμώνα φεύγουν για το χωριό του Αϊ Βασίλη ...
Η οικονομική κρίση έχει δημιουργήσει σοβαρό πρόβλημα και το εργαστήρι του δεν έχει αρκετά υλικά για να φτιάξει παιχνίδια για όλα τα παιδιά.
Οι Πρίγκιπες της Νεραϊδοχώρας, αλλά και το ζωηρό Ξωτικό τις ακολουθούν.
Θα καταφέρουν να βρουν μια λύση ώστε και φέτος να πάρουν το παιχνίδι τους και να είναι ευτυχισμένα και χαρούμενα όλα τα παιδιά;;

Η Νεραϊδοχώρα είναι έτοιμη να γιορτάσει τον ερχομό του νέου χρόνου.
Οι Νεράιδες, συζητάνε μεταξύ τους για όσα πρέπει να φροντίσουν ώστε να είναι όλα έτοιμα σε λίγες μέρες.
Η Νεράιδα της Αγάπης,που ήταν η μόνη που έλειπε,γιατί παρακολουθούσε την μαγική οθόνη,αυτή που δείχνει όσους έχουν κάποιο πρόβλημα,ώστε να τους βοηθήσουν,μπαίνει αναστατωμένη λέγοντας:
-Αγαπημένες μου Νεράιδες,λέει,πρέπει να τρέξουμε γρήγορα στο χωριό
του Αϊ- Βασίλη... Βρίσκεται σε απόγνωση και πρέπει να τον βοηθήσουμε...

-Καλή μας Νεράιδα της Αγάπης, ξέρεις πόσο πολύ αγαπάμε
τον Αϊ Βασίλη.Εννοείται πως θα πάμε να του προσφέρουμε τη βοήθειά μας.
Ως νεράιδα της Συμπόνιας, πρώτη θα τρέξω!Τι συμβαίνει, όμως;;;

- Η Κρίση και οι περικοπές άγγιξαν και το εργαστήρι του Αϊ-
Βασίλη.Δεν μπορεί να φτιάξει τόσα πολλά παιχνίδια.Πολύ φοβάμαι ότι τα
παιδιά θα μείνουν χωρίς δώρα φέτος,απαντά λυπημένη.

- Ω! Μην απελπίζεσαι καλή μας Νεράιδα της Αγάπης... Θα
βρούμε όλοι μαζί μια δίκαιη λύση... Ως νεράιδα της Υπομονής,θα πω ότι με
βιαστικές κινήσεις και συμπεράσματα δε βγάζουμε τίποτε..

- Ως Νεράιδα της Ελπίδας, εγώ, σας υπόσχομαι ότι θα
κάνω τα πάντα για να πάρουν και φέτος παιχνίδια όλα τα καλά παιδιά...,λέει η Νεράιδα που της Ελπίδας.

-Μμμμ... εγώ πάλι, ως Νεράιδα της Σοφίας σας, λέω ότι δεν
πρέπει να λέμε μεγάλες κουβέντες χωρίς πρώτα να εξετάσουμε το μέγεθος του
προβλήματος από κοντά ...

-H Ελπίδα δεν πρέπει όμως να χάνεται ποτέ κι εγώ,ως
εκπρόσωπός της,σας λέω πως θα τα καταφέρουμε...,

- H Νεράιδα της Υγείας, εγώ δηλαδή, σας λέω ότι το πιο
σημαντικό από όλα είναι να βοηθήσουμε τον ΄Αι Βασίλη να είναι καλά στη Υγεία
του, γιατί με όλη αυτή τη στενοχώρια που περνά, δεν τα βλέπω καλά τα
πράγματα, αδελφές μου...

-Ας γαληνέψουμε την ψυχή μας, θα πω εγώ, είπε με τηη ήρεμη φωνή της η Νεράιδα της Ειρήνης.
Αν δεν έχουμε ειρήνη μέσα μας, δε θα καταλήξουμε σε σωστές αποφάσεις και δε θα έχουμε σωστά αποτελέσματα.

Η Αγάπη μας, η Συμπόνια, η Ελπίδα, η Σοφία, η Υπομονή,
η Υγεία και η Ειρήνη ας βάλουν το χέρι τους να γίνει το θέλημα των παιδιών
και του παιχνιδιού!!!!! 

Δε θα πάμε όμως μόνες μας... Χρειαζόμαστε και τους
πρίγκιπες της Χαράς, του Φωτός, της Αλήθειας και της Ευγένειας...
Α! Ναι! Και οπωσδήποτε το Ζωηρό μας Ξωτικό!,λέει με αισιοδοξία,αυτή τη φορά,η Νεράιδα της Αγάπης.

Ετοιμάζονται και ανεβαίνουν στο μεγάλο έλκηθρο του Νεραιδοχωριού
και όλοι μαζί,τραγουδούν:
Φεύγουμε για το χωριό του Αϊ Βασίλη
Να τον βοηθήσουμε παιδιά
Λύση στο μεγάλο πρόβλημα να βρούμε
Να μη μείνουν φέτος χωρίς δώρα τα παιδιά
Η κρίση δεν μπορεί να μας νικήσει
Έχουμε για όπλο τόσες αρετές
Κι αν αυτές δε φτάνουν,τι να πούμε
Η καρδιά μας θα σβήσει τις πληγές...



Μετά από ένα όμορφο ταξίδι με θέα τα υπέροχα ,χιονισμένα χωριά που πέρασαν και είδαν από ψηλά,η χαρούμενη και αισιόδοξη παρέα φτάνει στο εργαστήρι
του ΑΪ- Βασίλη...
Τον βλέπουν να κάθεται στενοχωρημένος σε μια γωνιά και να κοιτάζει τα λιγοστά παιχνίδια
γεμάτος απελπισία...

Τους χαμογελά αχνά, κουρασμένα...

Το Ζωηρό Ξωτικό τον πλησιάζει πρώτο .

-Καλέ μας ΑΪ Βασίλη,του λέει,
Μη στέκεσαι βουβός
Μην είσαι πια θλιμμένος
Εμείς είμαστε εδώ
Ήρθαμε να σε δούμε, όλοι εμείς εδώ
Να βρούμε κάποια λύση

Έλα,τι στο καλά;

Εκείνος,όμως,φανερά λυπημένος,απαντά:

Καλώς μου τις Νεράιδες
Καλώς σε Ξωτικό
Καλώς τους Πρίγκιπές μας
Καιρό είχα να σας δω...
Σίγουρα η χαρά μου θα ήτανε διπλή
Εάν τα βάσανά μου ξεχνούσα μια στιγμή
Όμως δεν το αντέχω ούτε και το ξεχνώ
Ούτε και με αφήνει στιγμή να κοιμηθώ
Πως κάποια από τα παιδάκια δεν τα ευχαριστώ...
Αφού μέσα στην Κρίση
δεν έχω υλικά
Τόσα δώρα να φτιάξω
για όλα τα παιδιά...

-Αν θέλεις όλα γίνονται!!!!!!!,προσπαθούν να τον εμψυχώσουν  οι Νεράιδες πετώντας γύρω του και κουνώντας χαρούμενα τα πασπαλισμένα, με όλων των ειδών τις χρυσόσκονες,ραβδάκια τους,μήπως και φτιάξουν τη διάθεση του αγαπημένου τους Αϊ-Βασίλη.

Εκείνος,όμως,συνεχίζει να τους κοιτάζει θλιμμένα και τους εξηγεί με κάθε λεπτομέρεια το σοβαρότατο πρόβλημά του:
-Κοιτάξτε κι εσείς και πείτε μου... λέει,
να σας δώσω ένα απλό παράδειγμα:
Πείτε πως έχω μόνο αυτά τα 4 δώρα και πρέπει να τα μοιραστούμε εμείς όλοι
που είμαστε 14... είναι ποτέ δυνατόν να γίνει αυτό;;;;Κάτι ανάλογο συμβαίνει και στο εργαστήρι μου.
Έκανα τους υπολογισμούς μου και διαπίστωσα ότι τα υλικά που έχω φτάνουν για
να πάρουν και φέτος δώρα αντίστοιχα κάθε άλλης χρονιάς λιγότερα από τα μισά
παιδιά...

ΛΙΓΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΑ ΜΙΣΑ ΠΑΙΔΙΑ;;;;;;;;,ούρλιαξαν έντρομοι όλοι μαζί.

Ναι, παρακαλώ...,τους λέει. Εσείς στη θέση μου ποια παιδιά θα διαλέγατε να
τους πάτε δώρο και ποια θα αφήνατε έξω;;
Ποια θα ήταν τα κριτήρια της επιλογής σας;;
Τι θα σκεφτούν τα μισά παιδιά που θα αφήσω χωρίς δώρο για τον άλλοτε
αγαπημένο τους ΑΪ- Βασίλη;;
Πώς θα αντέξω τόσες απογοητευμένες καρδούλες, τόσα δακρυσμένα ματάκια;;Μπα,δε με βλέπω να αντέχω... Το δικό μου έργο είναι να δίνω χαρά στα παιδιά κάθε
παραμονή πρωτοχρονιάς...
Τώρα,θα είναι σαν να μην υπάρχω... ΔΕΝ έχω λόγο να υπάρχω πια.....!!!!!!



Οι Νεράιδες αφήνουν τον Αϊ-Βασίλη να ξεκουραστεί...
Οι Πρίγκιπες προσπαθούν να βρουν λύση στο πραγματικά μεγάλο πρόβλημα που
προέκυψε, όχι μόνο για τον ίδιο τον Αϊ-Βασίλη ,αλλά και για όλα τα παιδιά...
Ένα παγκόσμιο πρόβλημα δημιουργήθηκε και κλήθηκαν αυτoί, οι μικροί Πρίγκιπες
και οι Νεράιδες, μαζί με ένα Ξωτικό, να βρουν τη λύση...

Για πρώτη φορά στην Ιστορία της Ανθρωπότητας τα παιδιά κινδύνευαν να μην
πάρουν δώρο από τον αγαπημένο τους Άγιο Βασίλη...

Πώς όμως μπορούν τα λίγα να γίνουν πολλά;;;

Mόνο στα παραμύθια γίνονται τέτοια πράγματα...
Ή μήπως μπορεί κάποιες φορές τα αδύνατα να γίνονται δυνατά και στην
πραγματική ζωή;;

Στο μεταξύ,οι Πρίγκιπες προσπαθούν να σκεφτούν τι μπορούν να κάνουν για να βοηθήσουν τον Άγιο Βασίλη,αλλά και τα παιδιά που θα περιμένουν με χαρά τα δώρα τους•το ίδιο κάνουν και οι Νεράιδες.

-Ως Πρίγκιπας της Αλήθειας, ένα έχω να σας πώ: σκούρα
τα πράγματα, φίλοι μου... Το πρόβλημα είναι Σαφές... και καμιά λύση Σοφή
δεν υπάρχει...
Γυρίζει στο ζωηρό ξωτικό που όλη την ώρα είναι πάνω από τα δώρα και ταπεριεργάζεται, και, θυμωμένα ,του λέει:

-Κι εσύ, πια, Ξωτικό μας, σταμάτα να στριφογυρνάς πάνω από τα λιγοστά δώρα
και να τα περιεργάζεσαι,δε θα πολλαπλασιαστούν με το να τα κοιτάς,
δυστυχώς...

-Mμμμμ δεν μπορεί,δεν μπορεί,μουρμουρίζει το Ξωτικό,μην ακούγοντας τη συμβουλή του.

-"Προσπάθησε να είσαι ευγενικό, Ξωτικό μας, έστω μια
φορά. Δεν βλέπεις πόσο δύσκολη είναι η κατάσταση; ΄Ολοι προσπαθούμε να
βρούμε μια λύση κι εσύ δεν κάνεις τίποτα άλλο από το να μας ζαλίζεις με τις
κραυγές και με τα «δεν μπορεί και δεν μπορεί» σου..
Και ποιος μπορεί μέρες που είναι;;;;
Ως πρίγκιπας της Ευγένειας, πρέπει να σου πω ότι είναι πολύ λανθασμένη η
συμπεριφορά σου.",λέει φανερά ενοχλημένος,ο Ευγενικός Πρίγκιπας,που δεν αντέχει τέτοιες συμπεριφορές.

Το Ξωτικό,όμως,απορροφημένο από τις σκέψεις του και μην ακούγοντας τι του λένε μουρμουρίζει,ολο και πιο δυνατά:"δεν
μπορεί... δεν μπορεί... "

Την ίδια ώρα,πλησιάζει τις νεράιδες και τραγουδά:
"Δεν μπορεί δεν μπορεί...
Κάποια λύση θα βρεθεί...
Και το γέλιο θα γυρίσει...
Στου Αϊ- Βασίλη την αυλή.
Με το δεν και με το μην
λύση δε βρίσκεται
καμιά...

(Και,σαν να του ήρθε κάποις φαεινή ιδέα φωνάζει στον Πρίγκιπα του Φωτός):
Ρίξε λίγο φως εδώ ,για να σας δείξω τι θα πει:
"το ένα γίνεται πολλά..."

-Εδώ είναι και το άπλετο Φως... μακάρι να φωτίζαμε τα
μυαλά όλων των ισχυρών ανθρώπων της Γης και λέξεις όπως Κρίση, Φτώχεια,
Πόλεμοι και Δυστυχία να έδιναν τη θέση τους στην Ευημερία, την Ανάπτυξη, την
Ειρήνη τη Χαρά... Μα, ένας Πρίγκιπας του Φωτός, όπως είμαι εγώ, δε φτάνει
μακάρι να ήμουν αρκετός, αλλά δυστυχώς...,λέει,λάμποντας,βεβαίως,ο Πρίγκιπας του Φωτός.

-Αισιοδοξείτε, φίλοι μου... Αν χάσουμε την αισιοδοξία μας και την καλή μας διάθεση, τότε χάσαμε και κάθε ευκαιρία για να καλυτερέψουμε τη ζωή μας.

Ένα χαμόγελο σε όσους πονούν,
μια βοήθεια σε όσους υποφέρουν, είναι κάποιες φορές αρκετά για να κερδίσουμε
και εμείς, αλλά και εκείνοι...,λέει με τόνους αισιοδοξίας ο Πρίγκιπας της Αισιοδοξίας,φυσικά.

ΟΙ Νεράιδες,κουνώντας τα ραβδάκια τους αμήχανα,με τη σειρά τους και η μία μετά την άλλη,τραγουδούν:

-Η Σοφή μου Κρίση δεν μπορεί να δώσει λύση...
-Ελπίζω, ελπίζω, μα εδώ με... απελπίζω...
- Συμπονώ, συμφωνώ, αλλά λύση δε θα βρω...
- Υπομένω, περιμένω, κάποια λύση αναμένω...
-Πάντως χαίρουμε υγείας, αναμονή δεύτερης ευκαιρίας...
-Με ηρεμία, ησυχία, με ειρήνη και γαλήνη λύση φαίνεται
να δίνει...
-Η αγάπη δίνει λύση, το όνειρό μας να αρχίσει....

Γυρίζουν τότε στο Ζωηρό Ξωτικό και το ρωτάνε με ανυπομονησία,χωρίς να πολυπιστεύουν,ωστόσο,
ότι έχει βρει κάποια σοβαρή λύση:
-"Πες μας, λοιπόν, καλό μας Ξωτικό, πώς το ένα γίνεται πολλά;"

-Ελάτε κοντά, κοιτάξτε καλά, με τα μάτια του νου και της καρδιάς σας,και θα δείτε μόνοι σας πώς το ένα γίνεται πολλά,λέει,και τα μάτια του Ξωτικού φωτίζονται με μια υπέροχη,μαγική λάμψη.

Μαζεύονται όλοι γύρω από τα παιχνίδια και κοιτούν με προσοχή
Για λίγα δευτερόλεπτα
δεν ακούγεται απολύτως τίποτε...

Ξαφνικά, γυρίζουν όλα προς το μέρος του ξωτικού και,λές και τους είχε μεταφέρει τη σκέψη του,με μια φωνή λένε:
"Μα και βέβαια μπορεί το ένα πολλά να γίνει
Φτάνει αυτό να...μοιραστεί...


ΜΑ ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ,φωνάζουν όλα χαρούμενα!!!
΄
Ο Αϊ-Βασίλης,απορημένος από τις χαρούμενες φωνές, έρχεται κοντά τους.

Οι Νεράιδες τον πλησιάζουν κουνώντας ζωηρά τα ραβδιά τους...

Οι Πρίγκιπες δεν κρύβουν τη χαρά τους...


-Mα, τι γίνεται εδώ, καλά μου παιδιά;;;,,ρωτά.

-Βρήκαμε τη λύση... Βρήκαμε τη λύση!!!!!!απαντούν όλοι με μια φωνή

-Μπα!!
για να την ακούσω κι εγώ;;;!!!!!

-Πολύ απλό: το ένα γίνεται πολλά, αν μοιραστεί σε πολλά παιδιά...,λένε όλοι δυνατά!!
Γιατί να δώσεις τόσα δώρα σε ένα παιδί και να μην τα μοιραστούν και
δύο και τρία και τέσσερα παιδιά...,λέει το Ξωτικό,λάμποντας από έξαψη που βρήκε τη λύση.
Όσο για τα άλλα παιχνίδια,αυτά που δεν μοιράζονται, μπορείς να πεις στους βοηθούς
σου να εξοικονομήσουν υλικά, φτιάχνοντας σε άλλες περιπτώσεις μικρότερα
παιχνίδια ή με λιγότερο χαρτί ή ξύλο...

ΚΑΝΟΝΤΑΣ, ΔΗΛΑΔΗ ΠΕΡΙΚΟΠΕΣ;;;,λέει απορημένος ο Αϊ- Βασίλης

-Ε, ΟΧΙ ΚΑΙ ΠΕΡΙΚΟΠΕΣ,ΑΓΙΕ ΒΑΣΙΛΗ,ΟΧΙ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΚΑΙ ΣΤΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ...!!!!!
"ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ" ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΑΠΟ ΕΝΑ ΔΩΡΟ...

-ΠΟΣΟ ΣΟΦΗ Η ΣΚΕΨΗ ΣΟΥ,καλό μου ξωτικό,λέει ο Άγιος Βασίλης,φανερά ανακουφισμένος και αρχίζοντας να ξαναβρίσκει τη χαρούμενη διάθεσή του.

-Η αγάπη μάς βοήθησε να το καταλάβουμε. Γιατί δίχως αγάπη δεν
μπορούμε να μοιραζόμαστε τίποτα,λέει η Νεράιδα της Αγάπης.

-Ούτε αν δεν συμπονούμε τους συνανθρώπους μας δεν
μπορούμε να καταλάβουμε πόσο καλό είναι να δίνουμε, όχι μόνο να παίρνουμε,αποκρίνεται συγκινημένη φανερά η Νεράιδα της Συμπόνιας.

-Κι έτσι έχουμε ειρήνη στην ψυχή μας,είμαστε
γεμάτοι,συμπληρώνει η Νεράιδα της Ειρήνης.

-H υπομονή έχει μια πολύ σοβαρή θέση, επίσης.Ποτέ
δεν πρέπει να τα χάνουμε σε δύσκολες στιγμές, αλλά να προσπαθούμε και να
περιμένουμε τα αποτελέσματα των προσπαθειών μας με υπομονή, λέει,ποια άλλη, από τη Νεράιδα της Υπομονής.

-Kαι με ελπίδα... ελπίζω, αγωνίζομαι, προσπαθώ...,δίνει το σύνθημα η Νεράιδα της Ελπίδας.

-Και με την Υγεία μας ως πρωτεύον αγαθό.,προσθέτει η Νεράιδα της Υγείας……

-Μπορούμε να έχουμε τη Σοφία να παίρνουμε σωστές
αποφάσεις στις δύσκολες στιγμές της ζωής μας,συμπληρώνει η Νεράιδα της Σοφίας

- Χαρά και αισιοδοξία είναι το δικό μου σύνθημα,φωνάζει ο Πρίγκιπας της Χαράς.

- Πάντα το Φως δείχνει καθαρά τη λύση,όσο σκοτεινή κι
αν φαίνεται πως είναι.Και πάντα το φως συνοδεύει και ...

- Tην αλήθεια,που κάποιες φορές μπορεί να μας πονά,
αλλά μας βάζει σε σκέψεις, για να βρούμε το δρόμο μας και να διορθώσουμε τα
λάθη μας,λένε σχεδόν ταυτόχρονα οι Πρίγκιπες του Φωτός και της αλήθειας.

Εγώ θα συμπληρώσω πως η Ευγένεια είναι ο δρόμος που μας οδηγεί σωστά, σε κάθε μας βήμα και επιλογή,και δεν μας αφήνει
να ξεφύγουμε από τα όριά μας ο καθένας.Έτσι, σεβόμαστε ο ένας τα δικαιώματα του άλλου και τις ανάγκες του,ώστε να ζούμε σε μια πολιτισμένη κι ευτυχισμένη κοινωνία, συμβουλεύει ο Πρίγκιπας της Ευγένειας.

Ο Αϊ-Βασίλης κοιτά τα παιδιά με φανερή συγκίνηση και λέει:

" Εγώ θα πω, πως είναι απαραίτητες ΟΛΕΣ αυτές οι αρετές που μόλις αναφέρατε και χωρίς ΟΛΟΥΣ εσάς μαζί δε θα μπορούσα να βρω τη λύση!!!

Μοιραζόμαστε, παιδιά,όλα μας τα αγαθά,
Κι έτσι το ένα γίνεται πολλά.
Με αγάπη και συμπόνια,
με ειρήνη και ελπίδα στην καρδιά,
το φως και την αλήθεια οδηγό
αντιμετωπίζουμε κάθε κρίση..."

Εξάλλου, το έχουμε ξαναπεί:
«Nα δίνεις, να δίνεις,αυτή είναι η χαρά στη ζωή!!!!
Γιατί ό,τι δίνεις,ΑΥΤΟ τελικά θα πάρεις...»
Έχεις απόλυτο δίκιο,καλέ μας Άγιε Βασίλη,λέει το Ξωτικό,και με το γνωστό,ζωηρό και παιχνιδιάρικο ύφος,συνεχίζει:
"-Mμμμ ... μην ξεχνάτε και τη ζωηράδα και την ενέργεια!!!
Ε,κι επιτέλους, παραδεχθείτε το: εγώ, ένα ταπεινό και Ζωηρό Ξωτικό,έδωσα τη
λύση για να βγούμε από την Κρίση...
Γιατί ένα ζωηρό παιδί όλα τα μπορεί...
Μπορεί ,μπορεί, μπορεί,
η ευτυχία να βρεθεί
και στους πιο δύσκολους καιρούς,
Φτάνει να είμαστε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ....


ΑΝΑΚΟΥΦΙΣΜΕΝΟΙ και γεμάτοι από όμορφα συναισθήματα, υπερήφανοι που έδωσαν λύση στο πιο σοβαρό πρόβλημα που είχε μέχρι σήμερα αντιμετωπίσει ο αγαπημένος τους Άγιος Βασίλης και με τη βεβαιότητα πως και φέτος θα πάρουν δώρα όλα τα παιδιά στον κόσμο,ετοιμάζονται να γιορτάσουν όλοι μαζί,τραγουδώντας:

Εμείς που πάντοτε για εσάς θα τραγουδάμε

Χίλιες ευχές σας στέλνουμε γλυκά

Ο νέος χρόνος που σε λίγο θα έρθει

Να φέρει σ' όλους υγεία και χαρά

Των Χριστουγέννων η ξεχωριστή μαγεία

Νά 'ναι γιατρός της κάθε μας πληγής

Να μην υπάρχει άνθρωπος να υποφέρει

Να γίνει Ειρήνη σ' όλους τους λαούς της γης..


ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!!!!

Στέγη εικαστικών αναζητήσεων στο Βόλο"

"Στέγη εικαστικών αναζητήσεων στο Βόλο"

Εγκαινιάστηκε η γκαλερί  «δ».(deltaartgallery.gr)

 

 Tα εγκαίνια  της γκαλερί «δ»,του νέου εικαστικού στολιδιού της πόλης μας Πραγματοποιήθηκαν την περασμένη Δευτέρα.

Στις 7 το απόγευμα πλήθος Βολιωτών είχαν κατακλύσει το χώρο της έκθεσης καθώς και τον εξωτερικό χώρο ,στο στενό της οδού Χατζηαργύρη 4.

Ο μοναδικός ιδιωτικός χώρος τέχνης της πόλης μας ήρθε να καλύψει ένα κενό χρόνων,αφού οι Βολιώτες καλλιτέχνες αναγκάζονταν να εκθέττουν τα έργα τους αποκλειστικά εκτός Βόλου.

Ο  συμπολίτης μας Θανάσης Δουλκέρογλου,γνωστός και για τις εικαστικές ανησυχίες του,με τη συμβολή της εικαστικού Μαργαρίτας Δουλκέρογλου και του αρχιτέκτονα Δημήτρη Θέμελη,δημιούργησε  ένα «WhiteBox»,έναν κομψό σχεδιαστικά χώρο,στη θέση μιας παλιάς αποθήκης.

Η πρώτη έκθεση της νέας αίθουσας Τέχνης άνοιξε για το κοινό με τέσσερις καλλιτέχνες να φιλοξενούνται στο τέταρτο γράμμα της αλφαβήτου στο δ-deltagallery,με αυτόνομες καλλιτεχνικές παρουσίες ,που συνευρίσκονται ιδανικά  σε μια ομαδική έκθεση .

Τέσσερις καλλιτέχνες της πόλης μας,ακαδημαϊκής παιδείας,γνωστοί εντός και εκτός Ελλάδος παρουσιάζουν τα έργα τους στην πρώτη έκθεση.Πρόκειται για τους Κώστα Κομνηνό,Σταμάτη Λάσκο,Ιωακείμ ΜΙναρετζόπουλο και Νίκο Ποδιά.

Οι δημιουργοί θα αλλάζουν « σε κάθε αλλαγή  φεγγαριού»,όπως χαρακτηριστικά ακούστηκε στα εγκαίνια από την Ιστορικό Τέχνης,κ. Χρύσα Δραντάκη,η οποία έχει και την  επιμέλεια της έκθεσης. «Πρόκειται για μα σύνθεση διαφορετικών καλλιτεχνικών οντοτήτων που λειτουργούν όχι μέσα από μια θεματική ή  εκφραστική ομοιότητα ,αλλά ως διαφορετικότητες,που παραθετικά συνδιαλέγονται στον ιδιαίτερο χώρο,που λειτουργεί ως ετεροτροπία».

Η συγκεκριμένη,πρώτη, έκθεση θα διαρκέσει μέχρι και τις 5 Ιανουαρίου.Θα ακολουθήσει η έκθεση του Παύλου Σάμιου(έργα του οποίου την περσινή χρονιά εκτέθεικαν σε  μεγάλη,αναδρομική του έκθεση στο Μουσείο Μπενάκη),του Γιώργου Ρόρη ,του Γιάννη Μιχαηλίδη και του Αλέξανδρου Ψυχούλη.

Οι ώρες λειτουργίας είναι: Δευτ.-Τετ.Σαβ.:11.00-15.00& Tρι-Πεμ-Παρ.:11.00-14.00&18.00-21.00.

Τηλ.:24210-370917& 6978186878

 

 Αξιολόγηση μαθητών,βαθμολογία &βαθμοθηρία

Της Χαριτίνης Μαλισσόβα

Εβδομάδα επίδοσης βαθμολογιών η ερχόμενη και -όπως πάντα  τέτοια εποχή- το άγχος γονέων και μαθητών εντείνεται..Θα έχει  καλούς βαθμούς το παιδί;Θα είναι από τους καλύτερους στην τάξη του;Έχει μαθησιακά κενά που θα πρέπει να καλύψει και αν ναι,με ποιον τρόπο θα γίνει αυτό;Αυτά είναι μερικά από τα ερωτήματα της αναμονής..

Γιατί μετά την παραλαβή της βαθμολογίας ,ανάλογα με το αν άπτεται ή όχι  των προσδοκιών,τα ερωτηματικά αλλάζουν,ή,καλύτερα,γίνονται διαπιστώσεις.

Αν πάρουν Α ή 10 σε όλα τα μαθήματα,ηρεμούν ή και εφησυχάζουν,ενώ  αν υπάρξουν χαμηλότεροι βαθμοί,η ψυχολογία αλλάζει αυτόματα,ακόμα και αν γνωρίζουν ότι αυτή είναι η αντικειμενική αξιολόγηση γι αυτούς.

Σε ό,τι αφορά στο δημοτικό σχολείο η αξιολόγηση ξεκινά από τη Γ’ τάξη κατά την οποία τα κύρια μαθήματα (Γλώσσα & Μαθηματικά είναι αυτά που συνήθως καθορίζουν και τη βαθμολογία στα υπόλοιπα μαθήματα,κάτι που δυστυχώς είναι αρκετά διαχωριστικό και δεν αφήνει να διαφανούν τα ιδιαίτερα ταλέντα και οι δεξιότητες των παιδιών.Διότι πιο εύκολα ένα καλός μαθητής στα δύο αυτά μαθήματα θα κερδίσει το άριστα και στα υπόλοιπα μαθήματα,παρά το αντίθετο.

Ωστόσο, οι λειτουργοί της Αβάθμιας εκπαίδευσης κατηγορούνται ότι με ευκολία βάζουν άριστα στους  μαθητές τους.

Δεν πρέπει,όμως, να ξεχνούν  ότι τα παιδιά δεν έχουν τον ίδιο δείκτη ωρίμανσης,οπότε και είναι ανεπίτρεπτο  να «κόψουμε τα φτερά» και να απογοητεύσουμε εκείνο το παιδί που χρειάζεται  το χρόνο του για να φτάσει σε καλύτερη απόδοση και επίδοση.

Εξάλλου « η αυτοεκπληρούμενη προφητεία» ,για την οποία γίνεται πολύς λόγος, δεν είναι τίποτε άλλο από την ψυχολογική ενίσχυση του παιδιού ώστε να φτάσει στο ανώτατο των δυνατοτήτων του (με την ενθάρρυνση και την ενίσχυση τόσο σε λεκτικό,ψυχολογικό όσο και σε επίπεδο αξιολόγησης)

Συνήθως οι δάσκαλοι  επαινούμε τα παιδιά για όσα επιτυγχάνουν,παρά  τα μειώνουμε ή τα απογοητεύουμε για τα λάθη τους.Έτσι ενισχύονται  και θέλουν  να προσπαθήσουν περισσότερο ,πράγμα που βοηθά στη βελτίωση της απόδοσής και της προσωπικότητάς του,γενικότερα.

Όμως,τι ακριβώς σημαίνει αξιολόγηση στο δημοτικό σχολείο;Σύμφωνα με το υπουργείο Παιδείας «Αξιολόγηση του μαθητήείναι η συνεχής παιδαγωγική διαδικασία με βάση τηνοποία παρακολουθείται η πορεία της μάθησής τουπροσδιορίζοντα τα τελικά αποτελέσματά της καιεκτιμώνται παράλληλα άλλα χαρακτηριστικά του ταοποία σχετίζονται με το έργο του σχολείου.Η αξιολόγηση αποτελεί οργανικό στοιχείο της διδακτικής μαθησιακής διαδικασίας η οποία αρχίζει με τον καθορισμό των στόχων και ολοκληρώνεται με τον έλεγχο της επίτευξής τους.Πρώτιστος στόχος τηςείναι η συνεχής βελτίωση της διδασκαλίας και της γενικότερης λειτουργίας του σχολείου καθώς και η συνεχής  ενημέρωση των εκπαιδευτών και εκπαιδευόμενων για το αποτέλεσμα των προσπαθειών τους,έτσι ώστε να επιτυγχάνονται τα καλύτερα μαθησιακά αποτελέσματα.”

Η αριθμητική βαθμολογία των παιδιών στο δημοτικό σχολείο δεν μπορεί ποτέ να είναι πλήρως αντικειμενική, αφού το παιδί ως πρόσωπο δεν αποτελεί μετρήσιμο μέγεθος. 

Η ανακοίνωση της βαθμολογίας των μαθητών από τους ίδιους ή από τον εκπαιδευτικό ή ακόμα χειρότερα η καυχησιολογία κάποιων μαθητών για το βαθμό τους, αποτελούν αιτία ρήξης των μεταξύ τους σχέσεων και του θετικού  κλίματος της τάξης .

Από την άλλη,θα πει κάποιος,τι συμβαίνει με τα παιδιά ου αξίζουν περισσότερο το άριστα και βλέπουν να αξιολογούνται με αυτό συμμαθητές τους οι οποίοι έχουν κοπιάσει λιγότερο από εκείνα; Ως εκ τούτου επιβάλλεται ίσως  να καταργηθεί ή  και να αντικατασταθεί με αξιολογικές κρίσεις σε εμπεριστατωμένο κείμενο που θα αναφέρονται στην ιδιαίτερη προσωπικότητα του κάθε παιδιού,να είναι περιγραφική και να μην  υπάρχουν κύρια και δευτερεύοντα μαθήματα.

Η στάση των γονέων είναι άκρως απογοητευτική πολλές φορές,αφού,είτε νομίζουν ότι το παιδί τους έχει αδικηθεί αν πάρει Β,σε σημείο που διαπληκτίζονται με τους εκπαιδευτικούς ακόμα και με γονείς των συμμαθητών των παιδιών τους,φέρνοντας σε δύσκολη θέση το παιδί τους,δημιουργώντας του κακή διάθεση  και αρνητισμό για το σχολικό περιβάλλον,τους δασκάλους και τους συμμαθητές του.

Η βαθμολογία δεν είνα τιμωρητική αλλά ένας τρόπος επισήμανσης των αδυναμιών του παιδιού,ώστε να προσπαθήσει περισσότερο.

Ας μην ξεχνάμε όλοι ότι η καλή συνεργασία μεταξύ διδασκόντων και γονέων και η τακτική ενημέρωσή τους για την πρόοδο των παιδιών,αποτρέπει από  αρνητικές εκπλήξεις .Κύριο μέλημα όλων είναι το ίδι το παιδί και η ένταξή του στο κοινωνικό περιβάλλον ,όπου  θα δεχθεί πολλές αξιολογήσεις…..Η ζωή  έχει πολύ σκληρότερο πρόσωπο από τη σχολική τάξη.

Η Γέφυρα των Κατασκόπων.

Bridge of Spies

 

 

Οσκαρικές ερμηνείες σε μια ταινία συνδυασμού θεάματος και ουσίας.

(κριτική:Χαριτίνη Μαλισσόβα) 

 

Όταν ακούμε ή μιλάμε για έργο κατασκοπείας,το μυαλό μας συνειρμικά πηγαίνει σε ανάλογες του J.Bond ταινίες,με άφθονα εφέ,ενίοτε ωμή βία και πολλές σκηνές δράσης,μία συνταγή που στο Χόλυγουντ είναι συνηθισμένη.

 

Στην περίπτωση της Γέφυρας των Κατασκόπων ο θεατής από τις πρώτες σκηνές γίνεται κοινωνός ενός ψυχολογικού,κατασκοπικού θρίλερ, στο οποίο η ερμηνεία,οι διάλογοι καθώς και η χημεία των πρωταγωνιστών καθηλώνουν.

Υπό το μαγικό σκηνοθετικό άγγιγμα του μοναδικού Στήβεν Σπήλμπεργκ η ταινία απογειώνεται και σε πολλές σκηνές δεν θυμίζει σε τίποτα Blockbuster παραγωγή.

Πέρα από το εξαιρετικό καστ και τη σκηνοθεσία, η υποβλητική,αλλά και «τόσο-όσο» ατμόσφαιρα και φωτογραφία «αγγίζουν» και τον πιο απαιτητικό και καχύποπτο σε ανάλογες ταινίες θεατή.

Πρόκειται για την ιστορία του Τζέιμς Ντόνοβαν (Χανκς), ενός δικηγόρου από το Μπρούκλιν, που βρίσκεται στο επίκεντρο του Ψυχρού Πολέμου όταν η CIA τον στέλνει σε μια σχεδόν αδύνατη αποστολή για τη διαπραγμάτευση της απελευθέρωσης ενός κρατούμενου Αμερικανού πιλότου που στην εξέλιξη της ταινίας γίνονται δύο.

Η ιστορία της «Γέφυρας των κατασκόπων» ξεκινάει να ξετυλίγεται το 1957, στο απόγειο του Ψυχρού Πολέμου. Η σκακιέρα είχε παίκτες δύο υπερδυνάμεις, τις ΗΠΑ και την τότε Σοβιετική Ενωση, λίγα χρόνια πριν από την οικοδόμηση του τείχους του Βερολίνου.Πρόκειται για ένα φιλμ το οποίο στηρίζεται σε πραγματικά περιστατικά: στον Ντόνοβαν, του οποίου η ειδικότητα ήταν τα... ασφαλιστικά,ανατέθηκε η υπεράσπιση του Ρούντολφ Εϊμπελ, (το ρόλο του οποίου παίζει ο εκπληκτικής ερμηνευτικής δεινότητας Μαρκ Ράιναλντς )πράκτορα των Σοβιετικών που συνελήφθη στη Νέα Υόρκη από το FBI. Η δίκαιη δίκη που ο Ντόνοβαν θέλησε ήταν άπιαστο όνειρο, αλλά τα όσα θα περνούσε αργότερα ως διαμεσολαβητής ανταλλαγής κρατουμένων θα άλλαζαν για πάντα τη ζωή του.

Ο γερμανός Σεμπάστιαν Κοχ, γνωστός εκτός Γερμανίας από τον ρόλο του στην ταινία «Οι ζωές των άλλων»με φόντο επίσης της Ανατολική Γερμανία (Das Leben der Anderen) αλλά και την αμερικανική παραγωγή «Ηοmeland»αποτελεί ένα ακόμα δυνατό ερμηνευτικό χαρτί της ταινίας.

H νέα ταινία του Σπήλμπεργκ άνοιξε το 53ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Νέας Υόρκης,κατά το οποίο ο ίδιος ο Σπήλμπεργκ δήλωσε: «είναι μια ταινία που αφορά την εποχή μας κι αυτό διότι ο ψυχρός πόλεμος μοιάζει να επιστρέφει».

«Βρήκα συναρπαστικό το θέμα», είπε ο Τ.Χανκς.«Ήξερα ότι προέκυψε ένα σημαντικό διεθνές σκάνδαλο με την ανταλλαγή του Πάουερς, αλλά δεν ήξερα λεπτομέρειες ή το ποιος ήταν ο Ντόνοβαν. Λατρεύω την ιστορία και τις νέες γνώσεις οπότε αισθάνθηκα σα να κέρδιζα το λαχείο».

Και οι θεατές σίγουρα κερδίζουν μία εξαιρετική κινηματογραφική εμπειρία.

 

 

           Ο Γιάννης Ξανθούλης για την παρουσίαση του νέου του βιβλίου

     «Την Κυριακή έχουμε γάμο»

                            

  Η ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ
Ο πολυγραφότατος και πολυδιαβασμένος συγγραφέας και δημοσιογράφος μίλησε στο αναγνωστικό κοινό της πόλης του Βόλου για το νέο βιβλίο του με τίτλο

«Την Κυριακή έχουμε γάμο»,που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Διόπτρα.

Χειμαρρώδης,χαλαρός,ευδιάθετος,φιλικός και οξύτατος,ο Γιάννης Ξανθούλης στην κυριολεξία καθήλωσε το αναγνωστικό κοινό της πόλης μας που γέμισε το χώρο παρουσιάσεων του Public.

Σε ένα ωριαίο one man show, oκ.Ξανθούλης αναφέρθηκε στα δικά του παιδικά χρόνια, στους ήρωες του βιβλίου του αλλά και σε παλαιότερα βιβλία του.

Όταν ρωτήθηκε για τη μεταφορά των βιβλίων του στη μικρή οθόνη ,με το δικό του,αιχμηρό χιούμορ ,άφησε να εννοηθεί πως δεν είναι ιδιαίτερα ικανοποιημένος.

Με ενδιαφέρον και άκρως συνειρμικό λόγο ο συγγραφέας έκλεισε την ομιλία του υπογράφοντας το βιβλίο του στο αναγνωστικό κοινό.

Οι παρουσιάσεις των βιβλίων δεν είναι απαραίτητο να έχουν σοβαροφάνεια,ιδιαίτερα στις μερες που ζούμε,κάτι που ο Γιάννης Ξανθούλης απέδειξε με την παρουσία του.

 

TO BIΒΛΙΟ

Το νέο συγγραφικό δημιούργημα του Γιάννη Ξανθούλη είναι μια καταβύθιση στις μνήμες των παιδικών του χρόνων με μια ανάδυση στο σήμερα με ήρωες που διαπλέκονται στο χρόνο. Πρόκειται για μια συνδυαστική αφήγηση γεγονότων και ευφάνταστης πλοκής που εξάπτουν το ενδιαφέρον από την πρώτη μέχρι την τριακοσιοστή εβδομηκοστή τέταρτη (τελευταία) σελίδα που έγραψε τον Αύγουστο του 2015, όπως υποσημειώνει ο ίδιος στο τέλος του πονήματός του.

Ο συγγραφέας ξεκινάει με ένα βροχερό Μάρτη στην Αθήνα του σήμερα. Ο 73χρονος παππούς Ιορδάνης Λεοντίου, που έχει χάσει την γυναίκα του από ανεύρυσμα και δήλωνε κατά καιρούς, με καμάρι, στην εννιάχρονη εγγονή του Βικτώρια, ότι στη ζωή του υπήρξε... δολοφόνος, αποφασίζει να φύγει απροειδοποίητα από το σπίτι των παιδιών του προκειμένου να παραβρεθεί σε ένα γάμο κάπου στον μακρινό νομό Έβρου. Την ημέρα της εξαφάνισής του η εγγονή του επισκεπτόταν με την τάξη του εκπαιδευτηρίου όπου φοιτούσε το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας. Κατά τη ξενάγηση η μικρή Βικτώρια με έντονη θεατρικότητα αρχίζει να περιγράφει τα μυθολογικά χαρακτηριστικά του φυτού παιωνία. Στο ερώτημα του παριστάμενου επιστημονικού συμβούλου πως τα γνωρίζει όλα αυτά, η συμμαθήτριά της Ελιάνα αποκαλύπτει ενώπιον όλων ότι τα διδάχτηκε από τον παππού της που ήταν δολοφόνος-μάγος και γνώριζε όλα τα φυτά που σκοτώνουν. Εξοργισμένη η Βικτώρια τραυματίζει την καλύτερή της φίλη με ένα στυλό στην παλάμη. Καθώς έρχεται το ασθενοφόρο, το αίμα από το τραυματισμένο χέρι της είχε σταματήσει και η παλάμη της αναπαύεται πάνω στο πόδι της μητέρας της που ήδη είχε καταφθάσει τρέχοντας στο Μουσείο. Έτσι το ασθενοφόρο αντί να παραλάβει τη μικρή μαθήτρια, παίρνει την δασκάλα που σε κατάσταση υστερική φωνάζει ότι το αίμα θα πνίξει όλη την τάξη...

Ο συγγραφέας περνάει στο επόμενο πλάνο: Ο παππούς Ιορδάνης νανουρίζεται στο τραίνο που κατευθύνεται προς τον Έβρο . Νυχτώνει. Στην απέναντι θέση κάθεται μια περιποιημένη πενηντάχρονη και όταν πάει να τον πάρει ο ύπνος αισθάνεται ότι τον αγγίζει. Πως την λένε; Είναι όνειρο ή πραγματικότητα; Ο γάμος γίνεται τώρα ή έχει γίνει; Η συνέχεια δίνεται στο βιβλίο που ήδη κυκλοφορεί.

Το εξώφυλλο του βιβλίου φιλοτέχνησε ο ίδιος ο συγγραφέας.

 

 
                                                                                                                                   Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ

Ο Γιάννης Ξανθούλης γεννημένος το 1947 στην Αλεξανδρούπολη από γονείς πρόσφυγες της ανατολικής Θράκης μας χαρίζει ένα ακόμη παιγνιώδες πεζογράφημα, συνεχίζοντας την ανοδική πορεία του στην σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία την οποία ξεκίνησε με το «Καλοκαίρι που χάθηκε στον χειμώνα» (1984), με το ευπώλητο «Το πεθαμένο λικέρ» για να ακολουθήσουν «Το ροζ που δεν ξέχασα», «Η εποχή των καφέδων», «Το τρένο με τις φράουλες», «Ύστερα ήρθαν οι μέλισσες», «Ο Τούρκος στον κήπο», «Το τανγκό των Χριστουγέννων», «Ο θείος Τάκης», «Του φιδιού το γάλα», «Κωνσταντινούπολη - Των ασεβών μου φόβων», «Η εκδίκηση της Σιλάνας», «Δεσποινίς Πελαγία» και «Ο γιος του δασκάλου» (2012).

Επιζητώντας -όπως ο ίδιος έχει δηλώσει- απαιτητικούς αναγνώστες, επιφυλάσσει και στο πρόσφατο δημιούργημά του μία ιστορία με εναλλαγή χιούμορ και πικρίας, παίζοντας με τον παρελθόντα χρόνο και το χρόνο του σήμερα. Αποτολμώντας ανατροπές που γοητεύουν, εκπλήξεις που κρατούν αδιάπτωτο το ενδιαφέρον και αιφνιδιασμούς που συνεπαίρνουν. Εικόνες, τοπία, πρόσωπα, διάλογοι, αντικείμενα, εναλλάσσονται με παρατηρήσεις, σκέψεις και υπονοούμενα, έχοντας ως φόντο την ιστορία της δεκαετίας του '50 και εντεύθεν, με διακριτικές αναφορές στις πολιτικοκοινωνικές καταστάσεις.

Χαριτίνη Μαλισσόβα

 

Προτάσεις μεταφρασμένης λογοτεχνίας.

Επιμέλεια:Χαριτίνη Μαλισσόβα

 

Ομαδικό πορτρέτο με μία κυρία,

Χάινριχ Μπελ,εκδ. Πόλις

Μετάφραση: Μαργαρίτα Ζαχαριάδου

Το «Ομαδικό πορτρέτο με μία κυρία» είναι ένα απροσδόκητο βιβλίο και ένα εκπληκτικό επίτευγμα. Ο Μπελ επιλέγει για κεντρική ηρωίδα τη, σχεδόν αφανή, αντι-ηρωική Λένι, της οποίας το ψυχογράφημα φιλοτεχνεί μέσα από μικρές αφηγήσεις-μαρτυρίες ανθρώπων που τη γνώρισαν ή την αγάπησαν. Στο βιβλίο, η Λένι «υπάρχει και δεν υπάρχει»,γράφει η μεταφράστρια του βιβλίου,Μαργαρίτα Ζαχαριάδου(efsyn)

 

Μιλά σπάνια, χαίρεται τη ζωή της, επιβιώνει σχεδόν ασύνειδα, κάνει λάθη, παντρεύεται, χηρεύει, ερωτεύεται, γίνεται αντικείμενο πόθου, γίνεται μητέρα, γίνεται σύμβολο μιας ζωής με πολύ λίγους κανόνες και ελάχιστη φασαρία. Χρονικά, οι αφηγήσεις καλύπτουν τα ταραγμένα προπολεμικά χρόνια στη Γερμανία, την απάνθρωπη περίοδο του πολέμου και τέλος την καπιταλιστική ορθοδοξία της γερμανικής κοινωνίας μετά τον πόλεμο, αποφεύγοντας όμως σε κάθε περίπτωση την κοινοτοπία και τις χιλιοειπωμένες ιστορίες.

Το Ομαδικό πορτρέτο είχε εκδοθεί, σε μετάφραση Γιάννη Λάμψα, από τις εκδόσεις Ζάρβανος το 1972, τη χρονιά που απονεμήθηκε στον Μπελ το βραβείο Νομπέλ.

 

Το βιβλίο «χωρίζεται» σε δύο μέρη. Στο πρώτο έχουμε τις μαρτυρίες όσων γνώρισαν τη Λένι, όπως τις καταγράφει ο αφηγητής. Φτάνουμε έτσι στις 2 Μαρτίου 1945. Είναι η μέρα της τελευταίας από τις αναρίθμητες αεροπορικές επιδρομές των Συμμάχων εναντίον της Κολονίας που σηματοδοτούν την κατάρρευση της αντίστασής της. Αντιλαμβάνεται κανείς ότι μιλώντας για την Κολονία ο Μπελ μιλά στην ουσία για όλη τη Γερμανία.

 

Στο δεύτερο μέρος τα πρόσωπα που μιλούσαν για τη Λένι εισέρχονται επίσης στην αφήγηση και τώρα πλέον δεν μιλούν μόνο για την ίδια αλλά και για τον εαυτό τους και τη δική τους ζωή. Οι αφηγήσεις τους συμπληρώνουν το πορτρέτο της πρωταγωνίστριας, όμως με τρόπο φασματικό μας προσφέρουν και κάτι σημαντικότερο: την πολυεπίπεδη εικόνα της εποχής.

 

Ο Μπελ πίστευε πως ένα μυθιστόρημα, όσο υποκειμενικό κι αν παρουσιάζεται, βρίσκεται πιο κοντά στην ιστορική αλήθεια από ένα βιβλίο Ιστορίας. Αυτό μοιάζει υπερβολικό, όμως επιβεβαιώνει την πίστη του στη δύναμη της λογοτεχνίας - και το Ομαδικό πορτρέτο με μία κυρία συνιστά την καλύτερη απόδειξη. Είναι σπουδαίο έργο - και περισσότερο επίκαιρο από ποτέ(Αν. Βιστωνίτης στο Βήμα.)

Ο Χάινριχ Μπελ γεννήθηκε το 1917 στην Κολωνία και πέθανε το 1985 στο Μπόρνχαϊμ-Μέρτεν. Χάρη στις λογοτεχνικές του αρετές, καθιερώθηκε πολύ γρήγορα ως ένας από τους πιο αναγνωρισμένους Γερμανούς συγγραφείς. Τιμήθηκε με τα βραβεία Μπύχνερ (1967) και Νόμπελ (1972).

Μωρό από ατόφιο χρυσάφι

Margaret Drabble,εκδ.Πόλις

Μυθιστόρημα

Μετάφραση: Κατερίνα Σχινά

 

 

Η Τζες Σπέιτ μεγαλώνει μόνη της στο Λονδίνο την κόρη της Άννα, ένα «μωρό από ατόφιο χρυσάφι», σχεδόν αγγελικό, ένα παιδί που δεν θα μεγαλώσει ποτέ.

Η Άννα, η οποία πάσχει από ελαφρά νοητική στέρηση, είναι ένα πλάσμα ακτινοβόλο, χαρούμενο και καλότροπο, που ορίζει τη ζωή όσων την αγαπούν. Το βιβλίο μάς μιλά για τη ζωή τους, όπου τα καθήκοντα της Τζες ως μητέρας δεν τελειώνουν ποτέ, χωρίς όμως αυτό να την εμποδίζει να ζει μια ζωή γεμάτη φίλους, έρωτες και νέες γνωριμίες. Είναι επίσης η ιστορία μιας γενιάς.

Μέσα από το δίπολο της Τζες και της Άννας σκιαγραφείται μια ολόκληρη κοινωνία γυναικών, γυναικών που εργάζονται, κάνουν καριέρα, παντρεύονται, χωρίζουν, ανακαλύπτουν τη μητρότητα, την αρρώστια, την επιτυχία και την αποτυχία. Και, ταυτόχρονα, είναι η ιστορία μιας πόλης, του πολυπολιτισμικού Λονδίνου της δεκαετίας του 1960 και του 1970, όπου τα πάντα μοιάζει να αλλάζουν. Η Μάργκαρετ Ντραμπλ τοποθετεί τους ήρωές της στην καρδιά του Λονδίνου που, μετά τη μεταπολεμική γκριζάδα του, ανακαλύπτει ξαφνικά το χρώμα, την κίνηση, τη μουσική, την Κάρναμπι Στριτ και τους Μπιτλς. Και μέσα σε αυτό το πλαίσιο κινούνται όλοι, διανοούμενοι, ανθρωπολόγοι, ηθοποιοί, γιατροί, δημοσιογράφοι, ποιητές, μποέμ και φιλελεύθεροι.

Το «Μωρό από ατόφιο χρυσάφι» δεν είναι απλώς ένα μυθιστόρημα για τη σχέση μάνας-κόρης, για τον έρωτα και τη φιλία. Είναι ένα μυθιστόρημα που μιλά επίσης για τους αδύναμους, τους τρωτούς ανθρώπους και για τον τρόπο με τον οποίο τους αντιμετωπίζει η κοινωνία. Η αναπηρία περιγράφεται εδώ από την Ντραμπλ, όχι μόνο ως πρόβλημα για την Τζες και τις φίλες της αλλά εξίσου και ως δυνατότητα ευτυχίας. Με τον μοναδικό αφηγηματικό της τρόπο, τον απέριττο και καθαρό, η συγγραφέας μάς ζητά να σκεφτούμε τι σημαίνει να ζεις μια ζωή που να αξίζει τον κόπο.

Η Μάργκαρετ Ντραμπλ γεννήθηκε στο Σέφιλντ το 1939. Ασχολήθηκε με την πεζογραφία, τη βιογραφία και τη λογοτεχνική κριτική. Πρωτοεμφανίστηκε στα γράμματα το 1963 . Το 2011 κυκλοφόρησε η συγκεντρωτική έκδοση των διηγημάτων της με τίτλο "A Day in the Life of a Smiling Woman: Complete Short Stories". Οι λογοτεχνικές διακρίσεις της περιλαμβάνουν πολλά σημαντικά βραβεία.

Συναρπαστικό και αναπάντεχα πλούσιο... Ένα εξαίρετο μυθιστόρημα που επιβεβαιώνει ότι η Ντραμπλ αποτελεί εθνικό θησαυρό.

Daily Mail

Οδυνηρά σοφό.

Wall Street Journal

Spectre

 

                                    Ο James Bond επιστρέφει για 24η φορά στη μεγάλη οθόνη

Σκηνοθεσία: Sam Mendes

Σενάριο :(βασισμένο στους χαρακτήρες του Ian Fleming): John Logan, Neal Purvis, Robert Wade

Παίζουν:Daniel Craig, Christoph Waltz, Ralph Fiennes, Monica Bellucci, Lea Seydoux, Dave Bautista, Ben Whishaw, Naomie Harries

Ένα κωδικοποιημένο μήνυμα από το παρελθόν στέλνει τον James Bond σε μια μοναχική αποστολή στην Πόλη του Μεξικού και τελικά στη Ρώμη, όπου συναντά τη Lucia Sciarra (Monica Bellucci), την όμορφη και απαγορευμένη χήρα ενός περιβόητου εγκληματία. Ο Bond εισχωρεί σε μία μυστική συνάντηση και ανακαλύπτει την εγκληματική οργάνωση, γνωστή ως SPECTRE (Special Executive for Counter-intelligence, Terrorism, Revenge and Extortion). Την ίδια στιγμή στο Λονδίνο, ο Max Denbigh (Andrew Scott), ο νέος αρχηγός του Κέντρου της Εθνικής Ασφάλειας, θέτει υπό αμφισβήτηση τις τακτικές του Bond και αλλά και τη MI6 με επικεφαλής τον νέο M (Ralph Fiennes). Ο Bond στρατολογεί κρυφά τη Moneypenny (Naomie Harris) και τον Q (Ben Whishaw) για να τον βοηθήσουν να βρει τηMadeleine Swann (Léa Seydoux), την κόρη του παλιού του αντιπάλου του Mr White (Jesper Christensen), που μπορεί να εξιχνιάσει το δίκτυο της SPECTRE. Ως κόρη ενός δολοφόνου, μπορεί να καταλάβει τον Bond με έναν τρόπο που οι περισσότεροι αδυνατούν να συλλάβουν.

Ο James Bond μεταφέρεται για 24η φορά στη μεγάλη οθόνη σε μία καταιγιστική υπερπαραγωγή με πολλές ανατροπές. Είναι η δεύτερη ταινία της θρυλικής σειράς που σκηνοθετεί ο βραβευμένος με Όσκαρ Sam Mendes (Skyfall) με πρωταγωνιστή -για τέταρτη φορά- τον εμβληματικό για τον ρόλο Daniel Craig. Τον μοχθηρό και αδίστακτο εχθρό του ευρηματικού μυστικού πράκτορα υποδύεται ο δύο φορές βραβευμένος με Όσκαρ Christoph Waltz (Django Unchained, The Inglourious Basterds), ενώ αυτή τη φορά το ένα από τα Bond Girls ενσαρκώνει η μεθυστική και πιο ώριμη από κάθε άλλη προκάτοχο της Monica Bellucci (Irreversible). Στην ταινία εμφανίζεται η γοητευτική Léa Seydoux, ενώ απολαμβάνουμε και πάλι τους Ralph Fiennes ως Μ, Ben Whishawως Q, Naomi Harris ως Eve Moneypenny αλλά και το καινούριο μοντέλο της Aston Martin που σχεδιάστηκε ειδικά για την ταινία.

Για τη γιορτή της Μέρας των Νεκρών, η ομάδα σχεδιασμού παραγωγής κατασκεύασε 10 διακοσμητικούς σκελετούς, εκ των οποίων ο μεγαλύτερος έφτανε τα 11 μέτρα ύψος. Η κεντρική κατασκευή του καρναβαλιού φοράει ένα καπέλο που έχει πλάτος 10 μέτρων.Για την ίδια σκηνή, επιστρατεύτηκαν 1.520 κομπάρσοι που ντύθηκαν και βάφτηκαν δια χειρός 107 διαφορετικών ειδικών. Κάθε μέρα γυρίσματος ξεκινούσε με τρεισήμισι ώρες προετοιμασίας όλου αυτού του πλήθους.

Μπορεί η ταινία να γυρίστηκε στο Μαρόκο, στο Μεξικό, στην Αυστρία και φυσικά στο Λονδίνο, αλλά το πιο καυτό σκηνικό είναι το διαμέρισμα του Bond. Στο Spectre οι θεατές θα βρεθούν σε ένα από τα λίγα διαμερίσματα του κόσμου που τόσοι άνθρωποι έχουν φαντασιωθεί.

Στη Ρώμη, γυρίστηκε μια εντυπωσιακή σκηνή κυνηγητού για την οποία χρειάστηκαν 8 Aston Martins και 7 Jaguars.Για πρώτη φορά σε ταινία Bondεμφανίζεται μια Aston Martin ειδικά σχεδιασμένη για την ταινία. Πρόκειται για την DB10 που έχει ειδικό σκελετό και φοβερή επιτάχυνση. Κατασκευάστηκαν 10τέτοια αυτοκίνητα, οχτώ εκ των οποίων εμφανίζονται στην ταινία, ενώ τα άλλα δύο χρησιμοποιήθηκαν για την προώθηση της ταινίας.

 

Επιμέλεια:Χαριτίνη Μαλισσόβα

(Πηγή:Village Cinemas,Cineramen,Thousandnews)