To dress code της εκπαιδευτικού.

Η έννοια της πα(σα)ρέλασης

και τα πραγματικά προβλήματα της εκπαίδευσης .

Τόσα χρόνια ασχολούμασταν με τα μήκη των ρούχων των μαθητριών στις σχολικές παρελάσεις.

Φαίνεται πως φέτος έπρεπε τα βέλη να στραφούν και προς τις εκπαιδευτικούς που συνόδευαν τους μαθητές, σε τέτοια έκταση, που πολλοί άρχισαν να με ρωτούν(ως εκπαιδευτικός που είμαι) αν υπάρχει σχετική νομοθεσία για το «πώς πρέπει να ντύνονται οι εκπαιδευτικοί».

Δε θα σταθώ στην αμφίεση των δύο στοχοποιημένων συναδέλφων από τα σόσιαλ μίντια.

Και τούτο διότι διατηρώ αμφιβολίες ,επειδή δεν γνωρίζω για ποιο λόγο τις στοχοποίησαν και ποιοι.

Από εκεί νομίζω θα πρέπει να ξεκινήσει όποιος θέλει να εκφράσει τις αντιρρήσεις του για το ντύσιμό τους. Σε μια εποχή που η στοχοποίηση δεν ξέρουμε αν γίνεται για προβολή (η μία έδωσε ήδη ολοσέλιδη συνέντευξη σε μεγάλη αθηναϊκή εφημερίδα) ή για εκφοβισμό,εκβιασμό ή τρολάρισμα , καλό είναι οι απανταχού επικριτές να έχουν μικρό καλάθι.

Από την άλλη όπως γνωρίζουμε πολύ καλά όλοι , στον εργασιακό χώρο καλό είναι να μην επιδεικνύονται επίμαχα σημεία και καμπύλες, όσο καλλίγραμμα κι αν είναι αυτά, για ευνόητους λόγους. Είτε είσαι δασκάλα είτε ανήκεις σε οποιονδήποτε εργασιακό χώρο ορθό και φρόνιμο είναι να ντύνεσαι και όχι να γδύνεσαι .

Επίσης πρόβλημα δεν είναι συχνά τι φοράμε αλλά πώς το φοράμε και κυρίως πώς μας φοράει.

Η αλήθεια είναι πως με τόσες εκπομπές styling που μονοπωλούν το τηλεοπτικό ενδιαφέρον για σχεδόν τέσσερις ώρες κάθε μεσημέρι, ίσως μπερδεύτηκε η έννοια της παρέλασης με την πασαρέλα..

Και καταλήξαμε σε ένα είδος «πασαρέλασης»! Συγχωρήστε μου τον νεολογισμό .Μου ήρθε αυθόρμητα.

Είμαι βέβαιη πως πολλοί από τους σπεύσαντες να κατηγορήσουν τον πολύπαθο κλάδο των δασκάλων,παρακολουθούν αδιαλείπτως τις εν λόγω εκπομπές, που γελοιοποιούν(πάντα κατά την άποψή μου) την έννοια της αισθητικής, του καλού γούστου ,του ποιοτικού χιούμορ και της σωστής εκφοράς του λόγου.

 

Είναι εύκολος στόχος ο-η εκπαιδευτικός, ακριβώς επειδή βρίσκεται καθημερινά με τα παιδιά μας. «Τι είπε,πώς το είπε και γιατί» αλλά κα «πώς ντύνεται η δασκάλα ή ο δάσκαλος» είναι θέματα καθημερινής συζήτησης σε πολλά σπίτια.

Τα προβλήματα ωστόσο στην εκπαίδευση είναι πολύ σοβαρότερα από την ατυχή,υπερβολικά εκκεντρική,βραδινή ή δευτεροκλασάτη ενδυμασία μιας εκπαιδευτικού στην παρέλαση.

Τη στιγμή που τα περισσότερα σχολεία αντιμετωπίζουν προβλήματα κτιριακής υποδομής, έλλειψης αιθουσών, έλλειψη μέσων τεχνολογίας, ακόμα και θέρμανσης  είναι ανεπίτρεπτο να στεκόμαστε σε τέτοια ζητήματα.

Τη στιγμή που εκπαιδευτικοί αλλάζουν συνεχώς σχολεία, χάνουν οργανικές θέσεις, καλούνται να συμψηφίσουν τις τάξεις τους με ολοήμερα σχολεία ή να τρέχουν από σχολείο σε σχολείο αλλά και απειλούνται μετά από έτη και έτη υπηρεσίας να κληθούν να επανδρώσουν σχολεία απομακρυσμένων περιοχών ή και να μείνουν εκτός ταξης ,είναι ντροπή να μας απασχολεί το μήκος ενός φορέματος,το ντεκολτέ ή το φάρδος μιας καμπάνας παντελονιού.

Τη στιγμή που τα σχολεία δεν επανδρώνονται με νέο προσωπικό ή και όταν επανδρώνονται οι συνάδελφοι ασκούν το λειτουργημά τους σε ανεπαρκείς -τουλάχιστον -συνθήκες ,είναι τραγικό να ασχολούμαστε με τις τρέσες των μαλλιών της δασκάλας.

Εκτός κι  αν είμαστε όντως έθνος ανάδελφο(ω)ν.

 

 Χαριτίνη Μαλισσόβα