Πολυάριθμες τάξεις και σχολικά βιβλία.
Της Χαριτίνης Μαλισσόβα

 

Σύμφωνα με την Unesco:

Απαιτείται επαρκής χρηματοδότηση της εκπαίδευσης – με επενδυτικό κλίμα και όχι με την έννοια του κόστους – τόσο για την ομαλή λειτουργία των σχολείων όσο και για την εισαγωγή καινοτομιών και μεταρρυθμιστικών παρεμβάσεων που είναι πάντα αναγκαίες για έναν τόσο ζωντανό θεσμό όπως το σχολείο. Και φυσικά, «η ποιότητα δεν μπορεί να αποκτηθεί με τη μείωση των πόρων που διατίθενται στην εκπαίδευση»κάτι που γίνεται σταθερή τάση στα περισσότερα εκπαιδευτικά συστήματα και πολύ περισσότερο στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα.(Education International, UNESCO – Education Sector (2001), Teachers and the quality of Education, in: World Teachers’ Day, 5 October 2001.)

 

Οι παλαιότεροι σίγουρα θυμόμαστε τις τάξεις στο δημοτικό σχολείο, όπου συνδιδασκόμασταν μέχρι και πάνω από 30 παιδιά,ακόμα και σε κεντρικά σχολεία.Βέβαια τότε τα βιβλία είχαν κείμενα και οι ασκήσεις και οι κανόνες γράφονταν στον πίνακα και τις αντιγράφαμε στο τετράδιο.

Με την εφαρμογή νέων αναλυτικών προγραμμάτων και την αλλαγή των σχολικών βιβλίων εκεί,γύρω στο 85,άρχισαν να εμφανίζονται και τάξεις με 15-20 παιδιά,στις οποίες μπορούσαν να εφαρμοστούν τόσο τα νέα αναλυτικά προγράμματα και οι ομαδικές εργασίες όσο και η εξατομικευμένη διδασκαλία,βασικό μέλημα της παιδοκεντρικής διδασκαλίας.

Αυτονόητο λοιπόν είναι ότι τα σημερινά σχολικά εγχειρίδια,μέσω των οποίων διδάσκοντες και διδασκόμενοι καλούνται να καλύψουν συγκεκριμένη ύλη, (και να την επεκτείνουν σε πολλές περιπτώσεις)να χρησιμοποιήσουν τις νέες τεχνολογίες,να χρησιμοποιήσουν εργαστήρια και να βγουν και από την τάξη, επιβάλλεται να εφαρμόζονται σε ολιγάριθμα τμήματα.

Μια τάξη που ξεπερνά τα είκοσι παιδιά,όση κατάρτιση και καλή διάθεση αν έχει ο υπεύθυνος δάσκαλος,είναι πολύ δύσκολο να υλοποιήσει όσα προγραμματίζει.

Διότι πέρα από την πολύωρη διαδικασία της διόρθωσης τετραδίων,βιβλίων,τεστς κλπ,τίθεται και το ζήτημα της ησυχίας στην τάξη-για να μην μιλήσουμε για τη συσσώρευση μικροβίων και τη διασπορά ασθενειών.

Η οργανικότητα των Δημοτικών Σχολείων προσδιορίζεται από την αναλογία δεκαπέντε (15) μαθητών προς ένα (1) δάσκαλο για τα μονοθέσια, διθέσια και τριθέσια και για τα λοιπά είκοσι πέντε (25) μαθητών προς ένα (1) δάσκαλο ως εξής(ΦΕΚ 1507/2006, τ. Α'}

Σε εξαιρετικές περιπτώσεις, ο αριθμός των μαθητών στα δημοτικά σχολεία και των νηπίων στα νηπιαγωγεία δύναται με απόφαση του οικείου Διευθυντή Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης να υπερβαίνει κατά 10% την αναλογία μαθητών ανά δάσκαλο και νηπίων ανά νηπιαγωγό,όπως αυτή ορίζεται στις ως άνω κοινές υπουργικές αποφάσεις.

Βέβαια, στην εποχή της οικονομικής κρίσης και των απανωτών μνημονίων,οι συμπτύξεις τμημάτων και η αύξηση των μαθητών ανά τάξη φαντάζει σε πολλούς φυσικό επακόλουθο,ωστόσο δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι δεν είναι δυνατόν να μιλάμε για αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου με τις προαναφερόμενες συνθήκες (αν και οι εκπαιδευτικοί κρίνονται και αξιολογούνται καθημερινά,από μαθητές και γονείς) ούτε είναι δυνατόν να μιλάμε για ποιότητα στην εκπαίδευση,όταν σε κάθε τάξη "στοιβάζονται" 25 μαθητές.

Και αν αυτό δείχνει αφύσικο για το δημόσιο σχολείο,πόσο πιο παράλογο δείχνει στην ιδιωτική εκπαίδευση.

Αν,κατά τον Yeats,'Η εκπαίδευση δεν είναι το γέμισμα ενός κουβά, αλλά το άναμμα μιας φλόγας",πρέπει να προσπαθήσουμε όλοι πολύ,ώστε η φλόγα αυτή να μην σβήσει.

Γονείς & αυτονομία των μαθητών στο σχολείο.

Της Χαριτίνης Μαλισσόβα

Η πρώτη εβδομάδα στο σχολείο πέρασε με μαθητές,δασκάλους και γονείς να μπαίνουν στην καθημερινότητα της σχολικής πραγματικότητας.

Οι μικρότεροι μαθητές και οι γονείς τους είναι εκείνοι που φέρουν το μεγαλύτερο βάρος της προσαρμογής:Πώς θα μπουν στο σχολικό προαύλιο κουβαλώντας τις υπερφορτωμένες σχολικές τσάντες,πώς θα βρουν τη σειρά τους στη γραμμή για την πρωινή προσευχή,πώς θα μπουν με σειρά στην αίθουσα,πώς θα ανοίξουν τα βιβλία και τα τετράδια….

Είναι πραγματικά εντυπωσιακό το πόσο γρήγορα προσαρμόζονται τα παιδιά στην καθημερινή ρουτίνα και στους κανόνες ,που βοηθούν τόσο τα ίδια και κατ’ επέκταση την εύρυθμη λειτουργία του σχολείου.

Όσο, όμως αυτονόητη είναι η μοναδικότητα κάθε παιδιού και όσο σεβαστή είναι η αγωνία των γονιών για την πορεία των παιδιών τους στο σχολικό περιβάλλον και στη μαθησιακή διαδικασία,άλλο τόσο αρνητικά εντυπωσιακή είναι–ακόμα και στα ίδια τα παιδιά τους- η επιμονή κάποιων γονέων να δρουν παρεμβατικά,από το να κουβαλούν τις σάκες τους και να τους δίνουν συνεχώς οδηγίες, φτάνοντας σε σημείο να στέκονται δίπλα τους την ώρα της πρωινής προσευχής έχοντας πάντα κάτι να ρωτήσουν τον-την εκπαιδευτικό που έχει αναλάβει το παιδί τους.

Έχοντας αλλάξει αρκετά σχολεία στα 20 χρόνια της θητείας μου στο δημόσιο σχολείο,έχω παρατηρήσει ουκ ολίγες φορές το συγκεκριμένο φαινόμενο βλέποντας γονείς να μεταφέρουν το δικό τους άγχος στα παιδιά τους,τα οποία μόλις φύγουν από την επίβλεψή τους,είτε αισθάνονται ανασφάλεια, είτε δρουν με επιθετικότητα και σπανιότερα προσαρμόζονται επιτυχώς .

Τα παιδιά έχουν ανάγκη της στήριξης των γονιών ,η οποία όμως πρέπει να είναι διακριτική ,ενισχύοντας την αυτοπεποίθηση και την προσαρμοστικότητα τους και όχι επιβλέποντάς τα συνεχώς και κάνοντάς τα να ασφυκτιούν με την παρουσία τους.

Έχει συμβεί ,γονείς,χωρίς καν να χτυπούν ,να ανοίγουν την πόρτα διακόπτοντας την διδασκαλία και να συνομιλούν με τα παιδιά τους σαν να βρίσκονται στο σπίτι τους άλλες φορές να στέκονται έξω από την πόρτα κρυφακούγοντας ή να είναι σε κάθε διάλειμμα έξω από το σχολείο και να παρακολουθούν τα παιδιά.Πώς λοιπόν τα παιδιά θα σεβαστούν και θα εμπιστευτούν τον εαυτό τους, το σχολικό περιβάλλον και τους δασκάλους τους,αν πρώτα οι ίδιοι οι γονείς δεν δείξουν εμπιστοσύνη και σεβασμό σε όλα αυτά;

Η ποιότητα στην εκπαίδευση δεν αφορά στην υλικοτεχνική και κτιριακή υποδομή των σχολείων,αλλά στην ποιότητα των σχέσεων μεταξύ γονέων,μαθητών και εκπαιδευτικών,ένα τρίγωνο που αλληλεπιδρά και ανατροφοδοτείται ανάλογα με τα συναισθήματα που αναπτύσσονται και τις αντίστοιχες συμπεριφορές.

Η ποιότητα αυτή είναι άμεσα συνδεδεμένη με την τήρηση των ορίων στις σχέσεις τους.Το λειτούργημα του εκπαιδευτικού απαιτεί την προσέγγιση των γονέων και το αντίστροφο,αυτό όμως δεν σημαίνει ότι προσεγγίζουμε τον εκπαιδευτικό για να προσέξει το δικό μας παιδί γιατί αυτό αυτομάτως καταργεί την αντικειμενικότητά του,η οποία και είναι απαραίτητη για το λειτούργημα που ασκεί.

Οι τακτικές και προγραμματισμένες συναντήσεις γονέων και εκπαιδευτικών από τις πρώτες εβδομάδες,με ειλικρινείς προθέσεις και χωρίς προκαταλήψεις ενισχύουν την εμπιστοσύνη και τον σεβασμό ,συναισθήματα που ανακλώνται στα παιδιά και στην υγιή σχέση τους με το σχολείο,τόσο σε μαθησιακό,όσο και σε επίπεδο κοινωνικοποίησης και ψυχικής διάθεσης.

Αυτό,άλλωστε,δεν είναι και το ζητούμενο στην εκπαίδευση;

Περί σχολικών βιβλιοθηκών....
 της Χαριτίνης Μαλισσόβα

Το πρώτο κουδούνι σήμανε,ο Αγιασμός στα σχολεία έγινε με τις ελλείψεις σε διδακτικό δυναμικό,αλλά με τα περισσότερα από τα βιβλία να είναι στην ώρα τους στις σχολικές μονάδες.
Παρατηρώντας τους μικρούς μαθητές να αδημονούν να κρατήσουν στα χέρια τους τα σχολικά βιβλία μου είναι αναπόφευκτος ο συνειρμός της εικόνας των συνομηλίκων τους παιδιών που έβλεπα το καλοκαίρι,συνήθως με ένα τάμπλετ ή κινητό και σπάνια με βιβλία.

Φυσικά και τα περισσότερα παιδικά δωμάτια σφύζουν από βιβλία,τα οποία πολλές φορές απλώς ξεφυλλίζονται και παραμένουν στα ράφια των βιβλιοθηκών αδιάβαστα.

Για το πόσο σημαντική είναι η ανάγνωση λογοτεχνικών βιβλίων για την εξέλιξη της γλωσσικής ωριμότητας,της κρίσης,της αντιληπτικής ικανότητας,αλλά και της ανάπτυξης της συναισθηματικής νοημοσύνης έχει γίνει πολύς λόγος κι έχει γίνει ευρέως αποδεκτό και κατανοητό πόσο το οικογενειακό περιβάλλον επηρεάζει σημαντικά.

Τι γίνεται όμως στο σχολικό περιβάλλον,το οποίο και ευθύνεται κατά το μεγαλύτερο ποσοστό στην καλλιέργεια της φιλαναγνωσίας;

Έχοντας διατελέσει υπεύθυνη της μικρής,αλλά αρκετά ενημερωμένης σχολικής βιβλιοθήκης σε δημοτικό σχολείο της πόλης μας,δεν μπορώ να μην επισημάνω τη χαρά (ιδιαίτερα των μικρών μαθητών) κάθε φορά που έπαιρναν στα χέρια τους ένα βιβλίο το οποίο τα ίδια διάλεγαν μέσα από την ποσότητα των βιβλίων που είχαν μπροστά τους.
Την ημέρα της επιστροφής ,αντάλλασσαν πληροφορίες με τους συμμαθητές τους ,πρότειναν ή και απέρριπταν το βιβλίο που είχαν διαβάσει,εξηγώντας με επιχειρήματα τους λόγους και ρωτούσαν για τα υπόλοιπα βιβλία..
Δεν ξέρω πόσες σχολικές μονάδες μπορούν να παρέχουν αυτή τη δυνατότητα στους μαθητές τους, πάντως η σχολική βιβλιοθήκη είναι βασικό κίνητρο αλλά και μέσο μύησης των παδιών στον κόσμο τoυ βιβλίου.
Σύμφωνα με την ιστοσελίδα του Υπουργείου Παιδείας:H βιβλιοθήκη είναι η μνήμη της ανθρωπότητας που περιέχει αναντικατάστατες αποθηκεύσεις των εγγράφων της ανθρώπινης σκέψης και δράσης. Σύμφωνα με διακήρυξη της UNESCO η βιβλιοθήκη είναι η τοπική πύλη στη γνώση και παρέχει τις βασικές προϋποθέσεις για μια “Δια Βίου Μάθηση’’ ανεξάρτητα από φύλο, μορφωτικό επίπεδο, ηλικία, εθνικότητα και οικονομική κατάσταση. "

"Πάντα φανταζόμουν τον παράδεισο σαν ένα είδος βιβλιοθήκης",είπε ο Μπόρχες,και ο Μαρσέλ Προυστ:"Δεν υπάρχουν μέρες της παιδικής μας ηλικίας που να τις ζήσαμε τόσο απόλυτα,όσο εκέινες που πιστέψαμε ότι τις αφήσαμε να φύγουν χωρίς να τις ζήσουμε,εκείνες που τις περάσαμε με ένα βιβλίο αγαπημένο..

Σε σύνολο 499 επισήμως καταγεγραμμένων βιβλιοθηκών ανά την επικράτεια,ο νομός Μαγνησίας έχει 11 βιβλιοθήκες και αυτές στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση:1ο,6ο,4ο,5ο Γυμν.Βόλου,2ο Ν.Ιωνίας,Γυμνάσιο Αγριάς,Βελεστίνου,Τσαγκαράδας,Σκιάθου,Σκοπέλου και Αλμυρού.

Όσα δημοτικά σχολεία έχουν βιβλιοθήκη είναι με σύμπραξη συλλόγου γονέων,δασκάλων ή και άλλων φορέων,συνήθως βρίσκοντα ισε κοινόχρηστους χώρους και λειτουργουν από τους εκπαιδευτικούς των σχολικών μονάδων σε ώρες διαλείμματος.


Σχηματική Σκέψη,Γιώργος Δαρδανός,
εκδ.Gutenberg
 
Μια μικρή έρευνα σχετικά με τις σχολικές βιβλιοθήκες αποκαλύπτει ότι υπάρχουν βιβλία με το συγκεκριμένο θέμα,με πιο πρόσφατο με τίτλο "Σχηματική Σκέψη"του Γιώργου Δαρδανού, εκδότη του Gutenberg

και υπότιτλο "Το ένα και μοναδικό βιβλίο και οι ανύπαρκτες βιβλιοθήκες στην Ελληνική εκπαίδευση".

 "Ο Γιώργος Δαρδανός στο αφτί του βιβλίου Σχηματική σκέψη μάς δίνει ένα σύντομο βιογραφικό σημείωμα, από το οποίο προκύπτει μια ζωή γεμάτη από τους αγώνες και την αγάπη του για το βιβλίο. Είναι ο συνδημιουργός, με τον Χαράλαμπο Καρακατσάνη, του εκδοτικού οίκου με τον εμβληματικό τίτλο Gutenberg. Και ο μεν Λόγος γέννησε τον κόσμο, ο Gutenberg όμως γέννησε την τυπογραφία και η τυπογραφία γέννησε το βιβλίο. Σ’ αυτό το γενεαλογικό δέντρο, ο Δαρδανός ακολουθεί και ως Gutenberg και ως τυπογραφία και ως βιβλίο και ως πλήρης εκδοτικός οίκος με σπουδαίες εκδόσεις. Ήδη ο εν λόγω εκδοτικός οίκος το 2014 εόρτασε τα πενήντα του χρόνια, συμπλήρωσε δηλαδή τον δικό του χρυσό αιώνα.",γράφει στο diastixo η Ανθ.Δανιήλ

  Τρεις Πρόλογοι από τους Γεράσιμο Αρσένη,Δημήτρη Αβραμόπουλο και Γιώργο Ζάχο δίνουν με γλαφυρό τρόπο στοιχέια για το βιβλίο,τον συγγραφέα αλλά και τον εκδοτικό οίκο,σε σχέση πάντα με τον πολύχρονο προσωπικό του αγώνα για την προώθηση και τον εμπλουτισμό των σχολικών βιβλιοθηκών.

Ακολουθεί η εισήγηση του Γ.Δαρδανού σε δύο επίπεδα:αρχικά με μια αναδρομή "Από τη Βαυαροκρατία στη Βαρβαροκρατία ,μια ιστορία 180 ετών" και κατόπιν με το κείμενο του συγγραφέα με τίτλο "Η Ανάπηρη παιδεία μας"στο οποίο εξηγεί με στοιχεία και πίνακες πώς λεηλατήθηκαν 35.000.000 ευρώ επί του ενός και άπειρα επί του άλλου(υπουργών και κυβερνήσεων) για την εκλογική τους πελατεία. Και επί των διαδόχων και των διαδόχων τους εξέπνευσε η ιδέα βιβλιοθηκών στο σχολείο. Απομένει μετέωρο το ερώτημα: «Τι απέγινε το ποσό των 60.431.000 ευρώ;»Ο Γ. Δαρδανός στο εκτενές κείμενό του με τίτλο  "Η ανάπηρη παιδεία μας" καταγράφει το χρονικό, αρχίζοντας με την αναδρομή στα σχολικά του χρόνια και τις παιδικές αταξίες, το «σκοτεινό δωμάτιο» της τιμωρίας και τα μόνα εξωσχολικά βιβλία που είχε, τον Καζαμία και τον Ονειροκρίτη......

Ακολουθεί ακόμα ένα κείμενο του Γιώργου Δαρδανού για την αναγκαιότητα της σχολικής βιβλιοθήκης, καθώς και άλλων επιφανών από τον χώρο της εκπαίδευσηςΟι Κυριάκος Ντελόπουλος,Αντώνης Καρκαγιάννης, Κώστας Γεωργουσόπουλος, Γιώργος Μπαμπινιώτης, Σήφης Μπουζάκης, Γεώργιος Μ. Κακούρης, Σταύρος Ζουμπουλάκης, Κώστας Ακρίβος, Γεώργιος Κ. Ζάχος δίνουν το δικές του προτάσεις για τη φιλαναγνωσία,αλλά και την οργάνωση,τη λειτουργία και την αποστολή των σχολικών βιβλιοθηκών.

Στο "εύγλωττο" εξώφυλλο,ο σκεπτόμενος του Ροντέν, προβληματισμένος ανάμεσα στις κλειδωμένες βιβλιοθήκες, με τον παπαγάλο μασκότ και την ανατριχιασμένη γάτα.

Το βιβλίο συνοδεύεται και απόCd με 6001 "φυλακισμένους" τίτλους βιβλίων στις σχολικές βιβλιοθήκες.

Χαριτίνη Μαλισσόβα 

Προτάσεις βιβλίων για γονείς και μαθητές …

της Χαριτίνης Μαλισσόβα

Την Παρασκευή θα χτυπήσει το πρώτο κουδούνι για τη νέα σχολική χρονιά .

Μετά από ένα καλοκαίρι που σε όλους άφησε τα αποτυπώματά του,κυρίως λόγω των πολιτικών εξελίξεων,μετά από ένα περίεργο δημοψήφισμα και με το μυαλό στις επικείμενες εθνικές εκλογές,με αρκετές τις σχολικές μονάδες να μην έχουν ακόμα συμπληρώσει τα κενά σε διδακτικό δυναμικό και μεσούσης της Κρίσης ,μαθητές,εκπαιδευτικοί και γονείς δεν μπορούν παρά να έχουν απορίες σχετικά με τον τρόπο αντιμετώπισης της κατάστασης που βιώνουμε με όσο το δυνατό λιγότερο ψυχολογικό κόστος για τα παιδιά.

Η στάση των γονέων απέναντι στους προβληματισμούς και στα ενδεχόμενα προβλήματα που θα αντιμετωπίσουν τα παιδιά τους πρέπει να είναι διακριτική αλλά ουσιαστική.

Η συνεργασία με τους εκπαιδευτικούς,τηρώντας ταεπιβαλλόμενα όρια –πάντα για το καλό των παιδιών-είναι βασική προϋπόθεση για την επίτευξη των εκπαιδευτικών αλλά και των κοινωνικών και ψυχολογικών στόχων του σχολείου.

Η ειλικρίνεια και η σταθερότητα είναι απαραίτητα συστατικά για για μια καλή συνεργασία.

Το ιδανικό σχολικό περιβάλλον σίγουρα απέχει πολύ από την πραγματικότητα που αντιμετωπίζουμε,ωστόσο,ένα βήμα κάθε φορά μας φέρνει πιο κοντά σ’αυτό.

Η βιβλιογραφία είναι τεράστια σε σχέση με τα βιβλία που βοηθούν μικρούς και μεγάλους στο σχολικό περιβάλλον.

Η στήλη προτείνει κάποια από αυτά,με την ελπίδα και την προτροπή να είναι η προέκταση της δικής μας προσπάθειας,αφού κανένα βιβλίο δεν μπορεί να αποτελεί πανάκεια για την επίλυση των όποιων προβλημάτων μας.

Εξάλλου, «Κάθε άνθρωπος που φτάνει πάνω από ένα συνηθισμένο επίπεδο, έχει λάβει δύο εκπαιδεύσεις: τη μία από τους δασκάλους του και την άλλη -πιο προσωπική και πιο σημαντική- από τον εαυτό του».

Καλή σχολική χρονιά!!!!

1)Πώς θα κάνω το παιδί μου να αγαπήσει το σχολείο,
Μαρία Ψυλούτσικου,εκδ.Διόπτρα

 Η μόρφωση είναι το μεγαλύτερο εφόδιο που μπορεί να προσφέρει ένας γονέας στο παιδί του. Αλλά δεν ξεκινάει στην πρώτη δημοτικού,ξεκινάει στο πρώτο «Γιατί, μαμά;». Και δεν τελειώνει στην τρίτη λυκείου ούτε στην αποφοίτηση από τις μεταπτυχιακές σπουδές. Τελειώνει τη μέρα που το παιδί θα πάψει να νιώθει ερευνητής, τη μέρα που θα πάψει να ανακαλύπτει τον κόσμο. Τελειώνει τη μέρα που κάποιος θα το πείσει πως είναι κακό να ρωτάει. Τελειώνει τη μέρα που κάποιος θα το πείσει πως οφείλει μόνο να απαντάει. Μην επιτρέψετε να γίνουν οι απαντήσεις πιο σημαντικές από τα ερωτήματα. Τίποτα άξιο λόγου δεν συνέβη ποτέ επειδή κάποιος επανέλαβε μια «σωστή» απάντηση σε κάποιον που την ήξερε ήδη. Όλοι γεννιόμαστε τέλειοι ερευνητές, με αστείρευτη διάθεση για μάθηση. Ως μωρά, αντιμετωπίζουμε τα πάντα με ενδιαφέρον και χρησιμοποιούμε όλες τις αισθήσεις μας για να τα καταλάβουμε. Δημιουργήστε το περιβάλλον που θα επιτρέψει στο παιδί σας να νιώθει σε όλη του τη ζωή ερευνητής. Τα τυπικά, οι βαθμοί και τα πτυχία θα έρθουν ως φυσική συνέπεια.

2)Η συναισθηματική νοημοσύνη των παιδιών,
John Gottman,εκδ.Πεδίο.

- Ένα βιβλίο για τα παιδιά γραμμένο από έναν επιστήμονα και ταυτόχρονα έναν πατέρα που αγαπά τα παιδιά του.

- Ένα βιβλίο που τεκμηριώνει για πρώτη ίσως φορά μερικές αυτονόητες αλήθειες.

- Ένα βιβλίο που έρχεται να ανατρέψει τις μέχρι τώρα θεωρίες περί διαπαιδαγώγησης.

Στο βιβλίο αυτό ο John Gottman μιλά στους γονείς για τη συναισθηματική νοημοσύνη των παιδιών και την ανάπτυξή τους.

Η ουσία, λέει ο συγγραφέας, δεν είναι να επικεντρώσουμε την προσοχή μας στην κακή συμπεριφορά του παιδιού. Είναι να του δείξουμε την αγάπη μας στις δύσκολες στιγμές του, να αναγνωρίσουμε τα συναισθήματά του, να το καταλάβουμε και να το βοηθήσουμε να βρει λύσεις στα προβλήματα που το απασχολούν. Η ουσία είναι να γίνουμε εμείς οι οδηγοί και μέντορές του, να του δείξουμε τον δρόμο έτσι ώστε να πορευτεί μέσα στον δύσκολο κόσμο των συναισθημάτων. Κι αυτό μπορούμε να το πετύχουμε εφαρμόζοντας τη συναισθηματική αγωγή, μια διαδικασία που θα βοηθήσει το παιδί μας να αποκτήσει συναισθηματική νοημοσύνη.

Βασισμένο σε πολυετείς έρευνες και στην εμπειρία με εκατοντάδες γονείς, το βιβλίο αυτό μας δείχνει με πρακτικό τρόπο πώς να μεγαλώσουμε συναισθηματικά υγιή και ευτυχισμένα παιδιά.

3)Ψυχολογικά προβλήματα γονιών και εφήβων,
Ιωάννης Παρασκευόπουλος,εκδ.Πεδίο.

Το βιβλίο "Ψυχολογικά προβλήματα παιδιών και εφήβων" προορίζεται να χρησιμοποιείται από τους γονείς, τους εκπαιδευτικούς, τους ψυχολόγους και τους άλλους ασχολούμενους με την ψυχική υγεία και αγωγή των παιδιών και των εφήβων. Πραγματεύεται διαδικασίες και τεχνικές για την πρόληψη, την έγκαιρη διάγνωση και την έγκαιρη διορθωτική - θεραπευτική παρέμβαση των ψυχολογικών προβλημάτων της παιδικής και εφηβικής ηλικίας

4)Νταήδες,εξυπνάκηδες,δήθεν φίλοι κι εσύ,
Jenny Alexander,εκδ.Άγκυρα.

Τους ξέρεις δα αυτούς τους τύπους...

Οι νταήδες προσπαθούν να σε φοβίσουν.

Οι εξυπνάκηδες κάνουν σαρκαστικά σχόλια εις βάρος σου.

Οι δήθεν φίλοι σου γυρνούν ξαφνικά την πλάτη, χωρίς καμιά εξήγηση.

Ίσως καταλήξεις να νιώθεις αποτυχημένος.

Αλλά δεν είναι ανάγκη.

Απλώς πρέπει να χτίσεις τις άμυνές σου, ώστε να μην μπορούν να σε επηρεάσουν οι νταήδες.

Αυτό το βιβλίο θα σου δείξει τον τρόπο...

5)Πώς να αντιμετωπίσεις την επιθετική συμπεριφορά,
Λέσλυ Έλυ,εκδ.Πατάκη

Αν νιώθεις θύμα επιθετικής συμπεριφοράς, αυτό το βιβλίο θα σε βοηθήσει. Θα σου εξηγήσει τι ακριβώς είναι η επιθετική συμπεριφορά, γιατί συμβαίνει και πώς μπορούμε να τη σταματήσουμε. Θα σε βοηθήσει να καταλάβεις και να βάλεις και πάλι τα πράγματα στη θέση τους!

6)Μιλώ για την κρίση με το παιδί,Νίκος Σιδέρης,
εκδ.Μεταίχμιο

Ποιοι είναι οι ψυχολογικοί μηχανισμοί της κρίσης; Γιατί οι άνθρωποι μοιάζουν μουδιασμένοι ή «τρελαμένοι»; Τι σημαίνει απόγνωση; Τι φόβος; Πώς ζουν την κρίση οι μεγάλοι; Πώς τη ζουν τα παιδιά; Πώς μπορούν να μιλήσουν οι μεγάλοι στα παιδιά;

 

8)"Τα παιδιά δεν θέλουν ψυχολόγο,γονείς θέλουν",
Νίκος Σιδέρης,εκδ.Μεταίχμιo

«Σίγουρα, είναι μια τέχνη το να είσαι καλός γονιός. Στις συνηθισμένες περιπτώσεις, η κοινωνία, ο πολιτισμός και η οικογενειακή ιστορία εξοπλίζουν τους γονείς με την τεχνογνωσία και με τους ψυχικούς πόρους που θα τους επιτρέψουν να ανταποκριθούν και να λειτουργήσουν αρκετά καλά, δηλαδή επαρκώς, σαν γονείς. Ωστόσο, και σ αυτό το ζήτημα, για να μπορέσει να λειτουργήσει μια οικογένεια και να αναθρέψει ένα παιδί ψυχικά ισορροπημένο, η απόλυτη προϋπόθεση δεν είναι το καλός, αλλά το γονιός: Εκατομμύρια παιδιά έχουν μεγαλώσει με γονείς μετριότατους ως προς τη γονεϊκή τους λειτουργία. Και ποτέ κανένα παιδί δεν ανατράφηκε με τέλειους γονείς: Όλοι είχαν ατέλειες, ανεπάρκειες, κενά, προβλήματα…Όμως, το δίλημμα δεν είναι ή τέλειοι γονείς ή καθόλου γονείς. Το πρωταρχικό και απόλυτο ζητούμενο είναι να υπάρχουν γονείς».

Το βιβλίο αυτό είναι ταυτόχρονα επιστημονική μελέτη και εμπιστευτική επιστολή σε γονείς που σκέφτονται. Απευθύνεται σε συνήθεις γονείς, που μέσα σε συνήθεις οικογένειες ανατρέφουν συνήθη παιδιά.

Όλο και συχνότερα, αυτοί οι συνήθεις γονείς θέτουν το ερώτημα: «Μήπως το παιδί χρειάζεται ψυχολόγο;». Η εμπειρία και ο στοχασμός του Νίκου Σιδέρη τον οδηγούν στο συμπέρασμα ότι, κατά κανόνα, τα παιδιά δεν θέλουν ψυχολόγο. Γονείς θέλουν!