Η Γέφυρα των Κατασκόπων.

Bridge of Spies

 

 

Οσκαρικές ερμηνείες σε μια ταινία συνδυασμού θεάματος και ουσίας.

(κριτική:Χαριτίνη Μαλισσόβα) 

 

Όταν ακούμε ή μιλάμε για έργο κατασκοπείας,το μυαλό μας συνειρμικά πηγαίνει σε ανάλογες του J.Bond ταινίες,με άφθονα εφέ,ενίοτε ωμή βία και πολλές σκηνές δράσης,μία συνταγή που στο Χόλυγουντ είναι συνηθισμένη.

 

Στην περίπτωση της Γέφυρας των Κατασκόπων ο θεατής από τις πρώτες σκηνές γίνεται κοινωνός ενός ψυχολογικού,κατασκοπικού θρίλερ, στο οποίο η ερμηνεία,οι διάλογοι καθώς και η χημεία των πρωταγωνιστών καθηλώνουν.

Υπό το μαγικό σκηνοθετικό άγγιγμα του μοναδικού Στήβεν Σπήλμπεργκ η ταινία απογειώνεται και σε πολλές σκηνές δεν θυμίζει σε τίποτα Blockbuster παραγωγή.

Πέρα από το εξαιρετικό καστ και τη σκηνοθεσία, η υποβλητική,αλλά και «τόσο-όσο» ατμόσφαιρα και φωτογραφία «αγγίζουν» και τον πιο απαιτητικό και καχύποπτο σε ανάλογες ταινίες θεατή.

Πρόκειται για την ιστορία του Τζέιμς Ντόνοβαν (Χανκς), ενός δικηγόρου από το Μπρούκλιν, που βρίσκεται στο επίκεντρο του Ψυχρού Πολέμου όταν η CIA τον στέλνει σε μια σχεδόν αδύνατη αποστολή για τη διαπραγμάτευση της απελευθέρωσης ενός κρατούμενου Αμερικανού πιλότου που στην εξέλιξη της ταινίας γίνονται δύο.

Η ιστορία της «Γέφυρας των κατασκόπων» ξεκινάει να ξετυλίγεται το 1957, στο απόγειο του Ψυχρού Πολέμου. Η σκακιέρα είχε παίκτες δύο υπερδυνάμεις, τις ΗΠΑ και την τότε Σοβιετική Ενωση, λίγα χρόνια πριν από την οικοδόμηση του τείχους του Βερολίνου.Πρόκειται για ένα φιλμ το οποίο στηρίζεται σε πραγματικά περιστατικά: στον Ντόνοβαν, του οποίου η ειδικότητα ήταν τα... ασφαλιστικά,ανατέθηκε η υπεράσπιση του Ρούντολφ Εϊμπελ, (το ρόλο του οποίου παίζει ο εκπληκτικής ερμηνευτικής δεινότητας Μαρκ Ράιναλντς )πράκτορα των Σοβιετικών που συνελήφθη στη Νέα Υόρκη από το FBI. Η δίκαιη δίκη που ο Ντόνοβαν θέλησε ήταν άπιαστο όνειρο, αλλά τα όσα θα περνούσε αργότερα ως διαμεσολαβητής ανταλλαγής κρατουμένων θα άλλαζαν για πάντα τη ζωή του.

Ο γερμανός Σεμπάστιαν Κοχ, γνωστός εκτός Γερμανίας από τον ρόλο του στην ταινία «Οι ζωές των άλλων»με φόντο επίσης της Ανατολική Γερμανία (Das Leben der Anderen) αλλά και την αμερικανική παραγωγή «Ηοmeland»αποτελεί ένα ακόμα δυνατό ερμηνευτικό χαρτί της ταινίας.

H νέα ταινία του Σπήλμπεργκ άνοιξε το 53ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Νέας Υόρκης,κατά το οποίο ο ίδιος ο Σπήλμπεργκ δήλωσε: «είναι μια ταινία που αφορά την εποχή μας κι αυτό διότι ο ψυχρός πόλεμος μοιάζει να επιστρέφει».

«Βρήκα συναρπαστικό το θέμα», είπε ο Τ.Χανκς.«Ήξερα ότι προέκυψε ένα σημαντικό διεθνές σκάνδαλο με την ανταλλαγή του Πάουερς, αλλά δεν ήξερα λεπτομέρειες ή το ποιος ήταν ο Ντόνοβαν. Λατρεύω την ιστορία και τις νέες γνώσεις οπότε αισθάνθηκα σα να κέρδιζα το λαχείο».

Και οι θεατές σίγουρα κερδίζουν μία εξαιρετική κινηματογραφική εμπειρία.