Από την Άννα Καρένινα στην Ανα(στάζια) Στιλ.

Από την Άννα Καρένινα στην Ανα(στάζια) Στιλ.

 Της Χαριτίνης Μαλισσόβα.

Δεν μιλάμε, φυσικά, για τη σύγκριση των δύο λογοτεχνών, του κορυφαίου και καταξιωμένου Τολστόι και της μέχρι πρόσφατα άσημης και ήδη πολυεκατομμυριούχου συγγραφέα των 50 αποχρώσεων του Γκρι,Ε.Λ Τζέημς .Εν προκειμένω μάς αφορά η αντιμετώπιση της γυναίκας ως αντικείμενο του πόθου σε δύο ακραίες( για την εποχή τους η καθεμιά.) ιστορίες .

Το ερώτημα που επίσης τίθεται είναι τι το ενδιαφέρον μπορεί να βρίσκει ο γυναικείος πληθυσμός του 21^ουαιώνα, στον οποίο το μορφωτικό και κοινωνικό επίπεδο είναι αρκετά υψηλό σε ένα βιβλίο (τρία για να ακριβολογούμε) χωρίς κανένα λογοτεχνικό ενδιαφέρον και χωρίς  καν να περιλαμβάνει  στις σελίδες του όσα γράφει στο οπισθόφυλλο.

Προσπαθώντας να φτάσουμε στα άδυτα της γυναικείας ψυχοσύνθεσης και στα κριτήρια με τα οποία επιλέγει τα αναγνώσματά της, αρκεί(;)να ρίξουμε μια ματιά στις στήλες των ευπώλητων βιβλίων.

Σε ελληνικό αλλά και πανευρωπαϊκό επίπεδο οι γυναίκες δείχνουν να προτιμούν τα γεμάτα κλισέ και επαναλαμβανόμενα βιβλία,διανθισμένα με όμορφους, έξυπνους, επιτυχημένους(δηλ.πάμπλουτους) και φυσικά εξαιρετικούς εραστέςΠρόκειται σαφώς για  την αναβίωση των ηρώων των πάλαι ποτέ Άρλεκιν σε μικρές παραλλαγές.

Η απάντηση στο πιο πάνω ερώτημα  μπορεί να είναι από προφανής μέχρι και αρκετά καλά "κρυμμένη",και χρήζουσα ψυχανάλυσης.

Διότι από τη μια έχουμε τη γυναίκα που απαιτεί τη χειραφέτησή της μέσα στο οικογενειακό, κοινωνικό  και εργασιακό περιβάλλον ενώ την ίδια στιγμή τρέφεται με ιστορίες που μόνο αυτό δεν προβάλλουν.Πώς λοιπόν να "καταξιωθεί" ο γυναικείος πληθυσμός  στη συνείδηση του ανδρικού πληθυσμού (αλλά και στο δικό του φύλο) όταν οι ίδιες άλλα λένε φωναχτά και άλλα πράττουν τελικά;

Φυσικά αυτό που έχει μεγάλη σημασία είναι ο λόγος για τον οποίο διαβάζουμε αλλά και ο τρόπος με τον οποίο διαβάζουμε…Το είδος της ανάγνωσης που κάνουμε όπως και το πόσο επαρκείς αναγνώστες-τριες είμαστε.

«Με ένα Άρλεκιν ξεχνιέμαι,»ήταν το σποτ της γνωστής σειράς βιβλίων που καθόρισαν συνειδήσεις επί συνειδήσεων,αφού,όχι μόνον δεν ξεχνιόταν η νοικοκυρά του 80 διαβάζοντάς τα, αλλά έπλαθε σενάρια ταύτισης και αναζητούσε να ξεφύγει από το νοσηρό ή βαρετό περιβάλλον της, αναζητώντας τον ανύπαρκτο- πλην επιθυμητό -πρίγκιπα.

   Η Άννα Καρένινα ,toμυθιστόρημα του Ρώσου συγγραφέα Λέοντα Τολστόι., δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά σε συνέχειες στο περιοδικό «Ρούσκιι Βέστνικ» μεταξύ 1873 και 1877, ενώ εκδόθηκε για πρώτη φορά ως βιβλίο το 1878. Μαζί με το «Πόλεμος και Ειρήνη» θεωρείται ένα από τα κορυφαία έργα του συγγραφέα, αλλά και της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Ο Τολστόι περιγράφει το πώς το πάθος ενός ανθρώπου μπορεί να τον οδηγήσει στο προσωπικό δράμα και την καταστροφή, ενώ αναλύει ψυχολογικά τους ανθρώπινους χαρακτήρες. Ένα αριστούργημα της λογοτεχνίας που λατρεύτηκε από  πολλές αναγνώστριες όπου γης.Εκεί συναντούμε την υποκριτική κοινωνία της εποχής του 19^ου αιώνα που ωθεί την μοιχαλίδα Καρένινα στην αυτοκτονία. 

 Στη σημερινή εποχή,η φοιτήτρια λογοτεχνίας Αναστάζια Στιλ παίρνει συνέντευξη, για το περιοδικό του Πανεπιστημίου, από τον επιτυχημένο επιχειρηματία Κρίστιαν Γκρέι. Νιώθει αμέσως τη δύναμη της γοητείας του, αλλά ταυτόχρονα η σκέψη του της προκαλεί βαθιά ανασφάλεια.Αφελής και αθώα, η Αναστάζια σοκάρεται μόλις συνειδητοποιεί πόσο πολύ επιθυμεί αυτόν τον άνδρα. Και, όταν εκείνος την προειδοποιεί να μείνει σε απόσταση, αυτό την κάνει να τον θέλει ακόμα περισσότερο.

Όμως ο Γκρέι βασανίζεται από τους προσωπικούς του δαίμονες και η ανάγκη να εξουσιάζει τον κυριεύει. Καθώς ξεκινούν μια παθιασμένη ερωτική σχέση, η Αναστάζια ανακαλύπτει περισσότερα για τις δικές της επιθυμίες καθώς και για τα σκοτεινά μυστικά που ο Γκρέι κρατά κρυμμένα... 

Περισσότερο ανασφαλής και λιγότερο γοητευτική, χαμένη στη ροή της ζωής που της "επιβάλλει" ο πάμπλουτος πολύφερνος γαμπρός, η Αναστάζια Στιλ πιθανόν να γοητεύει τις απανταχού θαυμάστριές της ακριβώς επειδή  είναι και οι ίδιες ανασφαλείς, αφελείς και χαμένες στην εικονική τους πραγματικότητα.

-"Αλλά μήπως και η Καρένινα δεν ήταν ανασφαλής;",θα μπορούσε να αντιτείνει κάποιος..

-Ναι, μόνο που η σημερινή εποχή, η εποχή της πληροφόρησης, δεν συγχωρεί την αφέλεια.